Swami Manavala Mamunigal Sarrumurai 2016 : அழகு திகழ்ந்திடும் ஐப்பசியில் திருமூலம்

Swami Manavala Mamunigal Sarrumurai 2016 :

அழகு திகழ்ந்திடும் ஐப்பசியில் திருமூலம் ***

Sri:

Srimathe Ramanujaya Namaha:

Srimath Varavara Munaye Namaha:

In our culture – we welcome rains [rain, rain go away is not our tradition] –

விண் இன்று பொய்ப்பின் விரி நீர் வியன் உலகத்து* உள் நின்று உடற்றும் பசி.

இம் மண்ணுலகம் கடல் நீரால் சூழ்ந்தது ஆயினும் - மழை இல்லையெனின் பசியின் கொடுமை உலகை வாட்டக்கூடும் - என்பது திருவள்ளுவர் வாக்கு.

‘aippasi – adai mazhai’ is an old adage. Rains are needed ~ they are but common in the Tamil month of Aippasi perhaps there are days when we would not want rain to play spoilsport (nothing to do with sports) – last year during this period it rained so heavily, inundating places. Not this year – and those who ventured to Triplicane this morning (Friday 4^th Nov 2016) would have wondered what was happening – it was a procession of umbrellas, nay not the black one that humans use when it rains– but spotless white parasols – the divine kodais ~ 10 sets of them – the divine kodais 20 in no. - some huge – ranging from 14 to 18 jon kudais - and alongwith that hundreds of Thennacharya Srivaishnavaites, most of them sporting the traditional ‘Urthva Pundram – the Pannirandu Thiruman”

The morning of this Friday dawned so gracefully – for those of us would never forget the greatest darshan one would dream - the divine blessing of ‘Kaithala Sevai’ ~ [Lord Parthasarathi and consorts being carried in the hands of the battars] – then the umbrellas were getting opened up – spotless white parasols – the divine kodais ‘Thirumoolam in Aippasi’ the day commemorating the birth of divine Acharyar Swami Manavala Mamunigal.

ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்தின் சொர்க்க பூமியான பூலோக வைகுண்டத்தில் நிகழ்ந்த முகம்மதியர் படையெடுப்பால் பல்லாயிரக்கணக்கானோர் கோயிலையும், நம்பெருமாளையும் பாதுகாக்கும் பணியில் ஈடுபட்டு இன்னுயிர் ஈந்தனர். வெள்ளநீர் பரந்து பாயும் விரிபொழிலரங்கம் எனும் புகழ்ச்சி பெற்ற திருவரங்கத்து மதில்களும், வீதிகளும் அங்கு வாழ்ந்த ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் துயரங்களை கண் நோக்கிய - பதினான்காம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பம் மிக மோசமாக தொடங்கியது. டெல்லியை ஆண்டு வந்த சுல்தான்கள், பெரும் செல்வசெழிப்போடு வாழ்ந்து வந்த தமிழகத்தை சூறையாட படை எடுத்த காலம் அது.

1311ம் ஆண்டு மாலிக் காபூர் , ஸ்ரீரங்கத்தையும் சுற்றுப்புறங்களையும் அடைந்து, செல்வங்களையும் கொள்ளை கொண்டு .. சூறையாடி பலரை கொன்ற துக்க காலம். திருவரங்கன் தனது உறைவிடத்தில் இருந்து எழுந்து அருளப்பட்ட கொடிய காலமும் கூட. ஸ்ரீரங்கத்தில் வாழ்ந்த ஆசார்யர்கள் அனைவரும் ஸ்ரீரங்கம் விட்டு வெளியேறினார்கள் , பிள்ளை லோகச்சரியார் அரங்கன் திருமேனியியை தாங்கி தென் திசை நோக்கி சென்று மதுரை அருகே அழகர் கோவிலில் தங்கினார் ....பின்பு ஜ்யோதிஷ்குடி என்கிறவூரில் நோய்வாய் பட்டு மறைந்தார் .. திருவரங்கத்தில் வாழ்ந்த பல்லாயிறவர் அன்று தன்னுயிர் ஈன்று அரங்கன் திருமேனியை காத்ததால் ,இன்று நாம் பல சேவைகளை கண்டு மகிழ்கிறோம்.

சுமார் அறுபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக கோயிலும், கோயில் நிர்வாகமும் ஸ்தம்பித்த வரலாறும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்தின் ஏடுகளில் ஓர் இருண்ட காலமாகும். இதனால் பாழ்பட்டு இருந்த இக்காலத்தில் ,பழைய பெருமைகளை மீண்டும் ஒளிர, ஸ்ரீ வைஷ்ணவம் என்னும் ஆலமரம் தழைக்க ராமானுஜரின் மறு அவதாரமாக தோன்றினார் ஸ்ரீ மணவாள மாமுனிகள்

Mamunigal is fondly known as ‘Yatheendra Pravanar’ arising out of his irresistible attachment to the lotus feet of Sri Ramanujar [Yatheendrar]. Sri Manavala Mamunigal is the incarnation of Adisesha. He was born in Sikkil Kidaram in AD 1370. At birth he was known as ‘Azhagiya Manavala Perumal Nayanaar’. Later he was hailed in very many names such as ‘Yatheendra Pravanar’, Ramyajamathru, Saumyajamatru, Visada-Vak-Sikhamani, Varayogi, Varavaramuni and more…..

His parents were Thigazhakidanthan Thirunaveerudayapiran Thatharannan, a disciple of Sri Pillailokacarya, and Sriranga nachiyar.. He became a sishya of Tiruvaimozhippillai. Manavala mamuni's devotion to Nammalvar, Ramanuja and to his own Acharya grew as he studied the Alwar's hymns and rahasyas at Alvar Thirunagari. He lived for 73 years on this earth performing many Kainkaryams at Sri Rangam and undertook many pilgrimages to many Sri Vaishnava Divyadesams spreading knowledge and bakthi culture. His patent style was to elucidate the pramanams fully ‘following the words of the Purvarcharyas without deviating a wee bit’. He filled his vyakhyana granthas with the words of purvAcharyas. As followers of Mamunigals, duty thus is cast on us to understand the significance of preserving, maintaining, supporting and following the rituals and customs associated with all our traditional Temples.

For a Srivaishnavaite, Kainkaryam is essential; Selfless and unconditional “kainkaryam i.e., service to Lord” cleanses the soul of the performer. One must adore and be attached to their Acharyan and only the direction of Acharyar will lift us from all earthly evils – and for Us fallen at the feet called ‘Ponnadiyam Sengamalam’ – Swami Manavala Mamunigal will direct us and take us to salvation. Those of us who try and uphold the ideals of our religion and its cultural heritage, will sure be benfitted as it then becomes the responsibility of Acharya to take care of Sishya's Atma guna poorthi.

Of the many works, ‘Upadesa Rathinamalai’ is one which all of us should know and recite regularly. There are 73 paasurams + thanian given by Kovil Kandadai annan and another one rendered by Erumbiappa. In the introductory remarks, Swami Maamunigal declares that he is performing upadesam for the future generations in strict accordance with the upadesam that he himself received from his Achaaryan, Thiruvaaimozhip piLLai and his AchArya paramparai.

Here is a pasuram in which our Acharyar richly glorifies our Purvas. Mamunigal takes pledge :

ஆழ்வார்கள் ஏற்றம் அருளிச்செயல் ஏற்றம்*

தாழ்வாதும் இன்றி அவைதான் வளர்த்தோர் * ஏழ்பாரும்

உய்ய அவர்கள் செய்த வியாக்கியைகள் உள்ளதெல்லாம் *

வையம் அறியப்பகர்வோம் வாய்ந்து.

…… to celebrate the vaibhavams and commentaries of those imbued in Bakthi, the Azhwargal and those reverred Purvacharyas and always hold them in highest esteem – he says it is his bounded duty to talk of those commentaries to all those people in seven Worlds for their spiritual upliftment.

His another magnum opus is - Thiruvaimozhi Noorranthathi, which presents essence of Nammazhvar’s Thiruvaimozhi in hundred sweet verses of poetry, with each verse capturing the essence of a decad (a decad comprises approximately ten songs). The literary structure of this work is worth an independent study in its own right. Mamunigal has set this in Venpa style, a metrical prosody comprising four lines; in every song he conveys the essence (tatparya) of a decad of Thiruvaimozhi, in every verse he extols Nammalwar by his various names and yet has striven to keep the Anthathi style of composition, thereby beginning each verse with the same word the previous verse ended with. A real classic !

In the few years that he lived on this earth, Sri Varavara Muni physically ensured renovation of numerous temples, reorganised rituals and set up ways of worship and ensured continuance of traditions through his eight famous disciples known as Ashtadiggajas (elephants of the eight directions). Sri Vanamamalai Mutt at Nanguneri was established by Mamunigal through his first disciple Sri Ponnadikkal Jeeyar in 1410.

At Thiruvallikkeni Divyaesam around 08.00 am – Manavala Mamunigal came out with Sri Parthasarathi for a grand purappadu – the 20 pairs of parasols were the added attraction – to the glorious Acharyar Swami Manavala Maamunigal and Emperuman Sri Parthasarathi glittering with thiruvabaranams. His work - Upadesa Rathinamalai goshti was recited in the goshti.