EMPERUMANAR SATRUMURAI - GREATNESS OF CHITHIRAI THIRUVADIRAI

எம்பெருமானார் சாற்றுமுறை - சித்திரையில் செய்ய திருவாதிரை


மண்ணுலகில் உள்ளவர்களுக்கு, ஆழ்வார்கள் தாங்கள் அவதரித்த நாட்களிலும் வாழ்வான நாளாம் சித்திரையில் செய்ய திருவாதிரையின் சிறப்பை பற்றி அடியேனின் சிறு குறிப்பு. பெரிய மகான்கள் எல்லாம் கொண்டாடி சீராட்டிய எம்பெருமானின் வைபவத்தை பற்றி அடியேன் எழுதியுள்ளதில் தவறுகள் இருந்தால் மன்னிக்கவும்.


பதினோராவது நூற்றாண்டில் பிங்கள வருஷத்தில் (1017 கி.பி.) சோமாஜியாருக்கும் காந்திமதியாருக்கும் புத்திரராகச் சித்திரை மாதம் வெள்ளிக்கிழமை திருவாதிரை நக்ஷத்திரத்தில் நம் இராமானுஜர் அவதரித்தார். உலகோர்களெல்லாம்) 'அண்ணல் இராமானுஜன் வந்து தோன்றிய அப்பொழுதே, நண்ணரு ஞானம் தலைக்கொண்டு நாரணர்க்கு ஆயினரே' என இவரது பிறப்பு அமைந்தது.

இராமனுஜருக்கு பல திருநாமங்கள் : இராமாநுஜர், இளையாழ்வார், எதிராசர், உடையவர், எம்பெருமானார், ஸ்ரீபாஷ்யகாரர், அப்பனுக்குச் சங்காழி அளித்த பெருமான், நங்கோயிலண்ணர் - என பக்தர்கள் அழைக்கின்றனர்.


லக்ஷ்மி நாத சமாரம்பாம் என குருபரம்பரையின் முதல் ஆசாரியனான திருமால், அதற்கு பின் திருமகள், சேனை முதலியார், நம்மாழ்வார், நாதமுனிகள், உய்யக்கொண்டார், மணக்கால் நம்பிகள், ஆளவந்தார், பெரிய நம்பிகள், திருக்கச்சி நம்பிகள் என்று நமது ஆசாரிய பரம்பரை உள்ளது. ஆச்சர்யர்களில் எம்மி இராமானுஜனுக்கு உயர்ந்த இடமுண்டு.


உடையவர் ஒரு தலை சிறந்த நிர்வாகி. ஸ்ரீரங்க கோவிலின் நிர்வாகத்தை முற்றிலும் சீர்படுத்தி தென்னரங்கனின் செல்வத்தை காப்பாற்றினவர் அவர். பாரத தேசம் முழுதும் யாத்திரை சென்று "ஸ்ரீமன் நாராயணனின் பரத்வததை" நிலை நாட்டினவர். ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்தை பாரெங்கும் பரப்பினவர்.


ஸ்ரீபாஷ்யம், வேதாந்த தீபம், வேதாந்த ஸாரம், வேதார்த்த ஸங்க்ரஹம், பகவத் கீதா பாஷ்யம், கத்யத்ரயம், நித்யம் ஆகிய கிரந்தங்களை உடையவர் அருளிச் செய்தார். ஸ்ரீ பாஷ்யம் அவரது தலை சிறந்த படைப்பு. பகவத் கீதைக்கு விஷிச்டாத்வைத பிரமாணமாய் கீதா பாஷ்யம் இயற்றினார். பிரபத்தி என்கிற சரண் புகுதலை பற்றி சரணாகதி கத்யம், ஸ்ரீ ரங்கநாதரை தன்னை தாசனாக கொள்ளும்படி ஸ்ரீ ரங்கா கத்யம், மஹா விஷ்ணுவின் இருப்பிடத்தை விவரிக்கும் வைகுண்ட கத்யம் என்பன இவரது பிற நூல்கள்.


லோகோபகாரியாகிய இராமானுசர் நமக்கு ஆதாரமாகவும் சக்தியளிப்பவராகவும் ரக்ஷகருமாகவும் இருப்பார் என்பது சுவாமி கூரேசர் வாக்கு. ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு அவரது பிறந்த நாள் அதி விசேஷம். இந்நாளை சித்திரையில் ஆதிரை நாள் சிறக்க வந்தோன் வாழியே ( சித்திரை மாதம் திருவாதிரை நட்சத்திரம் பெருமை கொள்ளும் படி அதில் பிறந்தவன் வாழ்க); சீர் பெரும்பூதூர் முனிவன் திருவடிகள் வாழியே (எல்லா சிறப்பும் கொண்ட திருப்பெரும்பூதூரில் பிறந்த இராமானுச முனிவனின் திருவடிகள் வாழ்க வாழ்க.) என வைஷ்ணவர்கள் மகிழ்வர். இன்றும் எல்லா வைஷ்ணவ தலங்களிலும் சேவா காலம் முடியும் போது "ராமானுஜார்யா திவ்யாக்யா வர்ததாம் அபிவர்ததாம்" என அவரது கட்டளைகள் சிறப்புற நடைமுறையில் உள்ளதை பாராட்டுவர்.

செவ்வாயன்று 20 04 2010 - உடையவர் சாற்றுமுறை சிறப்பாக நடை பெற்றது. காலை புறப்பாட்டில் உடையவர் அழகிய பல்லக்கில் எழுந்து அருளினார்.

 காலை புறப்பாட்டில் ஸ்தோத்ர பாடல் கோஷ்டி ஆனது. எம்பெருமானார் பிறந்த நாளை அத்யபக சுவாமிகள் மேல் உதரீவத்தை விண்ணை நோக்கி விசிறி ஆர்பரித்து கொண்டாடினர். 

மாலை உடையவர் பெரிய பிரபையில் எழுந்து அருளினார்.

பெரிய கடலை போன்ற கருணை கொண்ட இராமானுஜர் திருவடிகளை தாள் பணிவோர்க்கு எல்லா நலமும் பெருகும். அவரை பற்றி சிந்திபோர்க்கு எண்ணங்கள் தேனூறி என்றென்றும் தித்திக்கும்,


அடியேன் - ஸ்ரீனிவாச தாசன்.

எம்பெருமானாரின் வெள்ளை சாற்றுப்படி

திருவல்லிக்கேணி ஸ்ரீ உடையவர் உத்சவத்தில் ஆறாம் நாள் எம்பெருமானார் வெள்ளை பட்டு உடுத்திக்கொண்டு குதிரை வாகனத்தில் எழுந்து அருளினார்.


இந்த உத்சவ சிறப்பு பற்றி நான் ஒரு சிறு குறிப்பு அன்று எழுதி இருந்தேன். இச்சிறப்பு புறப்பாட்டில் எடுத்த சில படங்கள் இங்கே

அடியேன் ஸ்ரீனிவாச தாசன்

உடையவர் உத்சவம் - வெள்ளை சாற்றுப்படி {Emperumanar Uthsavam - significance of 6th day}

இன்று உடையவர் உத்சவத்தில் ஆறாவது நாள். காலை எம்பெருமானார் அழகாக வெள்ளை பட்டு அணிந்து புறப்பாடு  கண்டு அருளினார். யதிகளுக்கெல்லாம் இறைவனான எம்பெருமானார் வெள்ளை பட்டு உடுத்துவதா ?


காரேய் கருணை இராமானுஜருக்கும் ஸ்ரீ வைஷ்ணவத்துக்கும் ஆயிர ஆண்டுகள் முன் நடந்த துயர நிகழ்ச்சி தான் இதற்கு காரணம். வைணவம் திக்கெட்டும் பரவியது. அடியார்கள் பெருகி வாழ அரங்கநகர் வளர்ந்தது. இராமானுஜரின் பெருமை எங்கும் பரவியது. இன்புற்றிருந்த ஸ்ரீரங்கஸ்ரீயில் தலைமைப் பொறுப்பினையேற்ற உடையவருக்கும் பெருந்துன்பம் ஏற்பட்டது .


சோழமண்டலத்தில் கங்கை கொண்ட சோழபுரத்தினை தலைநகராகக் கொண்டு வைணவத்வேஷம் கொண்டு ”இரண்டாம் குலோத்துங்க சோழன்’ (கி.பி 1070-1116) என்னும் மன்னன் ‘சிவாத் பரதரம் நாஸ்தி’ (சிவனுக்கு மேலான தெய்வமில்லை) என்று அனைத்து மதத்தினைச் சார்ந்தவர்களையும் வலுக்கட்டாயபடுத்தியோ அல்லது ஏதேனும் ஒரு உபாயத்தினை பின்பற்றியோ நிலைநாட்டிக் கொண்டிருந்தான். வைணவத்தின் தலைவராகயிருக்கும் இராமானுஜர் ஒப்புக்கொண்டாலேயொழிய தாங்கள் நினைப்பதை சாதிக்கவியலாது என்று வெறிகொண்ட மன்னன் திருவரங்கத்திற்கு தன் ஆட்களை அனுப்பி இராமானுஜரை அழைத்துவர ஏற்பாடுகளைச் செய்தான்.


இராமானுஜர் சோழ மன்னனின் சபைக்குச் சென்றால் தீங்கு நிச்சயம் என்று கூரத்தாழ்வான் ஆழ்வான் மற்றும் சீடர்கள் உணர்ந்ததால், வட திருகாவேரிக்கு நீராட சென்று இருந்த உடையவரது காஷாயத்தினை ஆழ்வான் தரித்து உடையவருக்கு வெள்ளை அங்கி அணிவித்து பத்திரமாக எழுந்துஅருள ஏற்பாடு பண்ணினார். வெள்ளை ஆடைகளை காவிமேல் அணிந்து எம்பார், முதலியாண்டான், நடாதூராழ்வான், பிள்ளான், வடுகநம்பி, கிடாம்பியாச்சான், வில்லிதாஸன் போன்ற அந்தரங்கமான சீடர்களுடன் மேல் திசை நோக்கி பயணித்தார்.


பல தேசங்கள் புறப்பட்டு கண்டு அருளின உடையவர் மைசூர் மேல்கோட்டை திருநாரயணபுரம் அடைந்து அங்கே பல திருப்பணிகள் செய்வித்தார். இங்குள்ள மிக பெரிய தொண்டனூர் ஏறி சுவாமியால் ஏற்படுத்தப்பட்டது. உற்சவ விக்கிரகமான ராமப்ரியர் டெல்லி மன்னரிடம் இருப்பதாக அறிந்து அங்கு சென்றார். டெல்லி மன்னனோ, ‘‘என் மகளின் விளையாட்டுப் பொருளாக உள்ள அந்த பொம்மையைக் கேட்கிறீர்களா? முடிந்தால் அழைத்துச் செல்லுங்கள்..’’ என கூற, ராமானுஜரோ கண்களில் நீர் சுரக்க, ‘‘என் செல்வப் பிள்ளாய் வாராய்..’’ என கனிவுடன் அழைக்க, கலகலவென சலங்கை ஒலிக்க பாதுஷா மகளின் மடியில் இருந்த ராமப்ரியர் (விக்கிரகம்) ஓடோடி வந்து ராமானுஜர் மடியில் அமர்ந்தாரம். இப்படியாக எம்பெருமானார் பயணித்த ஆச்சர்யம் இன்று கொண்டாடப்படுகிறது.

                                                              கல்யாணி புஷ்கரிணி

                                                                    தொண்டனூர் ஏரி


ஸ்ரீ பெரும்புதூரில் காஞ்சி செல்லும் பாதையில் உள்ள மண்டபம் ஒன்றுக்கு உடையவர் இன்று குதிரை வாகனத்தில் எழுந்து அருள்வார். திருவல்லிக்கேணியில் காலை குதிரை வாகனத்தில் வெண் பட்டாடையுடன் உடையவர் புறப்பாடு  புகை படங்கள் சில. இவை போன வருடம் எடுக்கப்பட்டவை.

இராமானுசனை நமது இதயத்துக்குள்ளே இருப்பிடமாக கொள்பவர்கள் இன்புறுவர். அவரது தொண்டர்கட்கு அன்புத்திருதல் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு என்று என்றும் பாக்கியம்

அடியேன் ஸ்ரீனிவாச தாசன்
*******************************************************
Dear (s)


Chithiraiyil seiya Thiruvadirai is most important for Vaishnavaites – as this marks the birth of Sri Ramanujar widely known as Emperumanar, Udayavar, Bhashyakarar.


Acharyar was born in the year 1017 AD and soon we will celebrate thousand years of his birth. Udayavar Utsavam is greatly celebrated at Sriperumpudur, Melkote and ofcourse at Thiruvallikkeni.


The 6th day of the Utsavam is “Vellai SAthupadi” where Acharyar adorns white garments without tridandam. This is to remember the circumstances under which Acharyar doned vellai veshti of grahasta instead of usual kashaya. History has it that Chozha king Kulothunga 1 ordered Acharyar to subscribe to his faith and Kuresar donned the orange robes of Sanyasi, visited the court of the King and had his eyes plucked out.


Swami Emperumanar went out of Cholanadu adorning white dress and went places, reached Melkot, Mandya where he performed many religious discourses and managed temples. He went to Delhi for bringing back the Utsava vigraham of "Ramapriyan" which had been taken by the muslim ruler. The vigraham when invited by Udayavar walked on its own and sat on the lap of Udayavar. Marking this, on sixth day of Udayavar Uthsavam - perumal alights Kuthirai vahanam donning white silk. At Sriperumpudur, his Delhi visit symbolises visit to a place on way to Kanchi. Similar festivity takes place at Triplicane also.


For those who fall at the feet of Udayavar and who takes care of the disciples of Udayavar, there would never be any hardship.


Regards - S Sampathkumar.

விக்ருதி வருட பிறப்பு

இன்று தமிழ் புத்தாண்டு. பல வருடங்களாக சித்திரை முதல் நாள் வருட பிறப்பாக கொண்டாடபடுகிறது. இது கதிரவன் நகர்ச்சியை அடிப்படையாகக் கொண்டது. இம்முறையின்படி, சூரியன் ஒவ்வொரு இராசியிலும் புகும்போது 12 தமிழ் மாதங்கள் பிறப்பதாகக் கொள்ளப்படுகிறது. காலக்கணிப்பு முறையின்படி ஒரு ஆண்டுக்குரிய பன்னிரெண்டு மாதங்களில் சித்திரை முதலாவது மாதமாகும். தமிழ் மாதங்கள் பூமிக்குச் சார்பாகத் தோற்றுகின்ற சூரியனுடைய இயக்கத்தை அடிப்படையாக வைத்தே இம் மாதங்கள் கணிக்கப்படுகின்றன. இதனால் இவை சூரிய மாதங்கள் எனப்படுகின்றன. இராசிச் சக்கரத்தில் மேட இராசிக்குள் சூரியன் நுழைவதிலிருந்து அந்த இராசியை விட்டு வெளியேறும் வரையில் உள்ள காலம் சித்திரை மாதமாகும். சித்திரை மாதம் 31 நாட்களைக் கொண்டது. ஆங்கிலநாட்காட்டியில் ஏப்ரல் மாதம் 14 ஆம் நாள் முதல் மே மாதம் 14 ஆம் நாள் வரை தமிழ் சித்திரை மாதமாகும். சூரியன் மேட இராசிக்குள் நுழைவது சித்திரை மாதப் பிறப்பு ஆகும். அத்துடன் சித்திரை முதல் மாதம் என்பதால் இதுவே புதிய ஆண்டின் தொடக்கமும் ஆகும்.


வருஷ பிறப்பு என்பது மகிழ்ச்சிக்குரிய ஒரு சிறந்த நாள் ஆகும். புத்தாடை அணிந்து கோவில்களுக்கு சென்று வழிபாட்டு வீட்டில் உள்ள பெரியவர்களிடம் ஆசி வாங்கி சந்தோஷத்துடன் இருக்கும் நாள். இன்று வடை திருக்கண்ண்முதுடன் விருந்து உண்பர். வேப்பம் பூ பச்சடி தவறாமல் இடம் பெறும். இன்பம், துன்பம், வெற்றி, தோல்வி, கசப்பு, இனிப்பு கலந்துள்ள இந்த வாழ்க்கையை தைரியமாக எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்ற தத்துவத்தை வேப்பம் பூ பச்சடி வெளிப்படுத்துவதாக ஐதீகம் உள்ளது.
ஆண்டு பிறப்பு : விக்ருதி ஆண்டு 14.04.2010 புதன்கிழமை காலை 6.55 மணிக்கு கிருஷ்ண பட்சம், அமாவாசை திதி, ரேவதி நட்சத்திரம், மீன ராசி, மேஷ லக்னத்தில், நவாம்சத்தில், சிம்ம லக்னம், கும்ப ராசியில், புதன் ஹோரையில், வைதி ருதி நாமயோகம், நாவகம், நாமகரணம், மரணயோகம், நேத்திரம் ஜீவனற்ற பஞ்சபட்சியில், மயில் துயில் கொள்ளும் நேரத்தில், புதன் தசை, ராகு புத்தியில் பிறந்தது. தமிழ் ஆண்டுகள் அறுபது ஆனதால் விக்ருதி ஆண்டு 1950ஆண்டு வந்தது. இதை பற்றி இன்றைய தினமணி நாளிதழில் ஒரு கட்டுரை படித்தேன். அதை இங்கே பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.






நன்றி : தினமணி நாளிதழ்


ஆறுபது ஆண்டுகளுக்கு முன் வந்துவிட்டுப்போன விக்ருதி இன்று புத்தாண்டுக் கோலமணிந்து மீண்டும் வருகை தருகிறது. இரண்டு தலைமுறைகள் கழிந்துவிட்ட நிலையில் அன்றைய விக்ருதியில் வாழ்க்கை மற்றும் நிகழ்வுகளை நினைவுகூர்ந்தால் சுவையாகவும் சிறிது வியப்பாகவும் கூட இருக்கலாம்.
1950 ஏப்ரலில் விக்ருதி ஆண்டு வந்தபோது இந்தியக் குடியரசு பிறந்து பதினோரு வாரங்களே ஆகி இருந்தன. குடியரசுடன் நமது தேசப்படமே மாறிவிட்டிருந்தது. மத்தியபாரதம், விந்தியப்பிரதேசம், செüராஷ்டிரம், ராஜஸ்தானம் என்று பல புதிய ராஜ்யங்கள் (அப்போது மாநிலம் என்ற வார்த்தை இல்லை) உதயமாகி இருந்தன.
ஆனால் சென்னை மாகாணத்தில், பெயரைத் தவிர, மாற்றம் ஏதுமில்லை. அதாவது மாகாணம் (பிராவின்ஸ்) இப்போது ராஜ்யம் என்றும் அதன் பிரதமர் (பிரிமியர்) குமாரசாமிராஜா இப்போது முதல்மந்திரி என்றும் அழைக்கப்பட்டதும்தான் மாற்றம்.
சென்னையின் பிரதம காரியதரிசி (முதன்மைச் செயலாளர்) மட்டுமல்லாது ஜில்லா கலெக்டர்கள் (மாவட்டம் வர இன்னும் இருபதாண்டுகள் இருந்தன) கூட ஐ.சி.எஸ். அதிகாரிகள்தான். ஐ.ஏ.எஸ். என்ற குழந்தைக்கு இரண்டு வயதுகூட நிறையாத பருவம். போலீஸ் இலாகாவின் தலைவர் ஐ.பி. (ஐ.பி.எஸ். அல்ல) என்ற ஆங்கிலேயர் கால சர்வீûஸச் சேர்ந்தவர். டி.ஜி.பி. என்று ஓர் உத்தியோகமே அப்போது கண்டுபிடிக்கப் படவில்லை. ஐ.ஜி. அந்தஸ்தில் கூட ஒரே ஒருவர்தான் இருக்க முடியும்.
மத்திய அரசாங்கத்தில் கூட அன்று போஸ்ட்மாஸ்டர் ஜெனரல்தான் தபால்-தந்தி இலாகாவுக்கு மாகாணத் தலைவர். (சி.பி.எம்.ஜி. என்று எவரும் இருக்கவில்லை). ஜெனரல் என்றாலே அப்படித்தான் அர்த்தமாம். முப்பதாண்டுகளுக்குப் பின்னால் எப்படியோ இதெல்லாம் மாறிப்போயிற்று.
ஹைவேஸ் இலாகா கப்பிக்கல்லுக்குப் பதில் தார்ரோடுகள் போட ஆரம்பித்தது இந்த ஆண்டில்தான். அன்று பள்ளிப்படிப்பு பதினோரு ஆண்டுகள். அதன்பின் கல்லூரி (இந்த வார்த்தை அப்போதுதான் வந்திருந்தது. கலாசாலை என்ற பெயர்தான் அதிகம் வழங்கியது). அதாவது இரண்டு ஆண்டு இண்டர்மீடியட், அதற்குப்பிறகு பி.ஏ. அல்லது பி.எஸ்ஸி. என்ற இரண்டாண்டுப் பட்டப்படிப்பு. ஆனர்ஸ் என்ற மூன்றாண்டுப் பட்டப்படிப்பு, எம்.ஏ.க்குச் சமமானது. நிறைய மதிப்பெண்கள் பெற்றிருந்தால்தான் அதில் இடம் கிடைக்கும்.
பண்டித ஜவாஹர்லால் நேருதான் பிரதம மந்திரி. அயல்நாட்டு விவகாரம் அவரிடமும், உப பிரதம மந்திரி சர்தார் பட்டேலின் பொறுப்பில் உள்நாட்டு விவகாரமும் இருந்தன.
இந்தியா என்ற வண்டியை ஓட்ட இவ்விருவரையும் ஜோடிக்குதிரைகள் போல மகாத்மா காந்தி ஏற்படுத்தியிருந்தார். விக்ருதி ஆண்டில் நிகழ்ந்த பேரிழப்பு பட்டேலின் மரணம். இந்தியாவின் இரும்பு மனிதர் என்று கொண்டாடப்பட்டவர். ஐநூற்றுக்கும் மேற்பட்ட சுதேச சமஸ்தானங்களை இணைத்து தேசத்தின் ஐக்கியத்தைச் சாதித்தவர், இந்தியாவின் பிஸ்மார்க் என்று அவருடைய அரிய சாதனையை எல்லோரும் நினைவு கூர்ந்தார்கள். சர்வதேச அரசியல் திடீரெனச் சூடு பிடிக்கலாயிற்று. சில ஆண்டுகளாகவே அமெரிக்காவுக்கும் (ஜனாதிபதி ட்ரூமன்) சோவியத் ரஷியாவுக்கும் (சர்வாதிகாரி ஸ்டாலின்) நடைபெற்றுவந்த பனிப்போர் திடீரென்று கிழக்காசியாவில் கொரியா என்ற குட்டி தீபகற்பத்தில் நிஜமான யுத்தமாக வெடித்தது விக்ருதி ஆண்டில்தான்.
சொல்லப்போனால் இரு உலக வல்லரசுகளுக்குமிடையே நடந்த பலப்பரீட்சை, சில மாதங்களுக்கு முன்னர்தான் சீனாவில் தேசியவாதிகளுக்கும் (சியாங்-கை-ஷேக் என்ற பெயர் ஞாபகமிருக்கிறதா) கம்யூனிஸ்டுகளுக்கும் ஆண்டுக்கணக்காக நடந்து வந்த உள்நாட்டுப்போர் முடிந்திருந்தது. மாபெரும் வெற்றிபெற்ற மாவோ, சீனாவின் முடிசூடா மன்னராகி இருந்தார். அவரும் ஸ்டாலினும் கைகோர்த்து நிற்க இப்போது வட ஆசியா முழுதும் கம்யூனிஸ்டு கோட்டையாய் இருந்தது. கொரிய தீபகற்பத்திலும் வடபகுதியில் கம்யூனிஸ்டு ஆட்சி.
சின்னஞ்சிறு தென் கொரியா மட்டும் இன்னும் வெளியே, அதுவும் அமெரிக்க செல்வாக்கில், இருந்தது மாஸ்கோ-பீக்கிங் (இன்றைய உச்சரிப்பு பெய்ஜிங்) கூட்டின் கண்ணை உறுத்தியது. விளைவு, அவர்களின் செல்வாக்குக்குக் கட்டுப்பட்டிருந்த வட கொரியா, தென் கொரியா மீது திடுமெனப் படையெடுத்து வெகுவேகமாக முன்னேறியது. உடனே அமெரிக்கா ஐ.நா.சபைக்குச் செல்ல, அதன் தீர்மானத்தின்படி ஒரு சர்வதேசப் படை (90 அமெரிக்கப்படை) கொரியாவில் வந்திறங்கி வட கொரியாவுக்குள்ளேயே முன்னேற சீனா நேரடியாகவே சண்டையில் குதித்தது.
யுத்தப்பிரகடனம் ஏதுமில்லாமல் நடந்த இந்த யுத்தம் அடுத்த மூன்று ஆண்டுகள் நீடித்து யாருக்கும் வெற்றி தோல்வியில்லாமல் முடிந்ததென்பது பின்னாள் கதை.
அந்த யுத்தத்தால் அளவுகடந்த சேதத்தை அனுபவித்த தென் கொரியா அந்தக் காரணத்தாலேயே பின்னால் வரலாறு காணாத செல்வமும் செழிப்பும் அடைந்தது என்பது ஒரு சரித்திர முரண்.
எப்படி நடந்ததென்றால், அதன் புனர்நிர்மாணத்துக்காக அப்போது குபேர நாடாக இருந்த அமெரிக்கா, பணத்தைக் கொண்டுபோய்க் கொட்டியது. யானை விழுந்தால் எழுந்து நிற்பது கஷ்டம், பூனைக்கு சுலபம் என்பார்கள். தென் கொரியாவோ சின்னஞ்சிறு நாடு. கொரியர்கள் கடின உழைப்பாளிகள், நல்ல வேலைத்திறமை உடையவர்கள். (இதற்கு, அவர்களை அரை நூற்றாண்டு ஆண்ட ஜப்பானியரின் பாதிப்பும் காரணம்).
இந்த நிலையில் அவர்கள் கிடுகிடுவென்று முன்னேறி இன்று உலகச் சந்தையில் ஆகட்டும், உலக சினிமாவில் ஆகட்டும், தங்களுக்கென்று ஓர் இடத்தை தக்கவைத்துக் கொண்டிருப்பது ஆச்சரியமில்லைதான். நேர்மாறாக, அதே மக்களைக் கொண்ட வட கொரியாவைச் சரித்திரம் சதி செய்துவிட்டது.
இன்றைய ஒரே இரும்புத்திரை நாடாக அது அகில உலகத்திலிருந்தும் தனிப்பட்டுப் போய் ஒரு குடும்பத்தின் சர்வாதிகாரத்தில் நசுங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. இந்தியாவைப் பின்னால் வெகுவாகப் பாதித்த ஒரு விக்ருதி ஆண்டு நிகழ்வு சீனா கிழக்கு திபெத் மீது படையெடுத்தது.
திபெத்தின் பழையகால ராணுவம் சுலபமாக முறியடிக்கப்பட்டு சுமார் 5000 வீரர்களையும் இழந்தது. சீனர்கள் தலைநகர் லாஸôவை நோக்கி முன்னேறவுமில்லை, தங்கள் ஊருக்குத் திரும்பவுமில்லை. சமாதானமாக சரணடையுமாறு அப்போது இளைஞரான தலாய்லாமாவுக்கு நெருக்கடி கொடுக்கலாயினர்.
நாற்பதாண்டு முந்திய சீன-பிரிட்டிஷ் இந்திய-திபெத் முத்தரப்பு ஒப்பந்தப்படி திபெத்தின் நடுநிலைமையும் சுதந்திரமும் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும். இந்நிலையில் திபெத் தன்னைக் காப்பாற்றுமாறு இந்தியாவை இறைஞ்சியது. இமயமலை நாடான திபெத் முற்றிலும் இந்தியாவாலும் சீனாவாலும் (நேபாளத்தாலும்) சூழப்பட்டிருப்பதால் பாரதத்தையன்றி அவர்களுக்கு வேறு யாரும் உதவ வழியில்லை.
அதேசமயம் பலம் வாய்ந்த சீனாவின் விரோதத்தைச் சம்பாதித்துக் கொள்ள நேரு தயங்கினார். சுதந்திர திபெத் இந்தியாவுக்கு அவசியமான பாதுகாப்பு அரண், அங்கே சீன ஆதிக்கம் வந்தால் அடுத்தது நமது இமாலய எல்லைக்கே சீனாவிடமிருந்து ஆபத்து வரும் என்று விளக்கி, நேருவுக்கு ஒரு நீண்டகடிதம் அனுப்பினார் சர்தார் பட்டேல். திபெத்துக்கு உதவியே ஆகவேண்டும் என்றார்.
சீனா தன் பங்குக்கு, திபெத்தை தன்னுடன் இணைத்துக் கொள்ளும் உத்தேசமில்லை, திபெத்தின் உள் சுதந்திரமும் கலாசாரமும் பத்திரமாயிருக்கும் என்று நமக்கு உறுதியளித்துக் கொண்டிருந்தது. அதற்குள் சர்தார் காலமானார்.
உதவி ஒன்றும் வராத நிலையில் கர ஆண்டின் (1951-52) தொடக்கத்தில் திபெத் சீனாவிடம் சரணடைந்ததும் சில ஆண்டுகளில் சீனர்கள் நமது லடாக்கில் ஊடுருவி அக்சாய்-சின் சாலை போட்டுக் கொண்டதும் அதை நேரு அரசு தட்டிக்கேட்டதைத் தொடர்ந்து சீன-இந்திய யுத்தம் (1962) மூண்டதும் பிற்காலக் கதைகள்.

ஸ்ரீ உடையவர் உத்சவ ஆரம்பம் - சித்திரையில் செய்ய திருவாதிரையில் சாற்றுமுறை

ஆழ்வார்கள் தாங்கள் அவதரித்த நாட்களிலும் வாழ்வான நாளாம் சித்திரையில் சீரிய திருவாதிரை - சித்திரை ஏழாம் நாள் (ஏப்ரல் 20 )_ அன்று வருகிறது. இன்று சதய நக்ஷதிரதன்று உத்சவம் ஆரம்பித்தது. காலை மணி அளவில் உடையவர் பல்லக்கில் புறப்பாடு கண்டு அருளினார். ௦
௦
தூய்நெறி சேர் யதிகளுக்கு எல்லாம் இறைவனான இராமானுஜர் - இளையாழ்வானாக ஸ்ரீ பெரும்புதூரில் சக வருஷம் 939- (கி பி 1017) பிங்கள வருஷம் அவதரித்தார். இவருக்கு மதூலர் ஆன திருமலை நம்பி இராமானுஜர் என பெயர் சூட்டினார்.


பல்கலையோர் தாம் மன்ன வந்த இராமானுஜர் பாத கமலங்களை வணங்கி நாம் அனைவரும் நலத்துடன் வாழ அவரது திருநாமத்தையும் எம்பெருமான் விழயங்களையும் சொல்வது நமது கடமை. ஸ்ரீ உடையவர் அருளிச்செய்த ஒன்பது கிரந்தங்களில் "ஸ்ரீ பாஷ்யம்" தலையாயது.
அவரது "நித்ய க்ரந்தம்" என்பது பதிபிக்கபடவில்லை. பரமை காந்திகளான ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு எம்பெருமானின் திருவராதன கிரமத்தை கூறுகிறேன் என தொடங்கும் "நித்ய கிரந்தம்" எனும் சீரிய நூல் திருவல்லிக்கேணி ஸ்ரீ உடையவர் கைங்கர்ய சபையினரால் , சம்பிரதாய ரத்னம் முனைவர் வி வி ராமானுஜம் சுவாமியை பதிப்பசிரியராய் கொண்டு இன்று திருவல்லிக்கேணி ஸ்ரீ பார்த்தசாரதி கோவிலில் வெளியிடப்பட்டது.


இன்று காலை புறப்பாட்டில் உடையவர் சேவை சாதித்த அழகு இங்கே :

அடியேன் : ஸ்ரீனிவாச தாசன்.

DHOOSI MAMANDUR ARULMIGU SUNDARAVALLI THAYAR SAMEDHA SRI LAKSHMI NARAYANA PERUMAL BALALAYAM

Dear Swamin

From ancient times, our lives are intrinsically mingled with temples which are the torch bearers of our glorious heritage – the hindu way of life. Obeisance to God, Acharyas and those involved in temple work is our primordial duty.  Kanchipuram has been the repository of many magnificent temples. There are several big temples and for Vaishnavaites “Perumal Kovil” would mean the temple of Lord Devarajar – Athigiri Arulalar.

Temples in kanchipuram are torchbearers of the glorious heritage of the Kanchipuram District and are repositories of the magnificient art forms that evolved over several centuries. The city famous for silk sarees is called as "City of 1000 Temples" and a famous Sanskrit poem ascribes it as ‘nagareshu kanchi’ – the best of the cities. One of the oldest cities in South India, this has been a learning centre for linguists. It reached its pinnacle of glory during the regime of Pallava dynasty and served as its capital. This area is also known as thondai mandalam in tune with Thondaimans who ruled this land and have had constructed many temples of yore.

There are many important places in and around Kanchipuram and as you travel from Kanchi to Vandavasi / Cheyyar, you would cross the Salai Kinaru (from where thirumanjana theertham for Devarajar was brought), Iyengar kulam, Palar bridge, Dhoosi, you would come to the hamlet ‘Mamandur’ – known as Dhoosi Mamandur due to its proximity to Dusi. This village has a big reservoir and is about 3 km away from Palar and about 8-9 km away from Kanchipuram. Legend has it that Lord Varadharaja Perumal used to visit this place on every Chitra Pournami day.  Though not much of water could be found in Palar these days, it is a river which rises in Kolar and flows through Andhra and enters Tamilnadu before confluencing into Bay of Bengal at Vayalur. One of its main tributaries is Cheyyar river.

                                                                 the kovil vimanam


IIn the Mamandur village stands the majestic grandeur Lord Arulmigu Sundaravalli Thayar samedha Lakshmi Narayana Perumal. This is a temple of more than 300 years old and has rich history with many vidhwans hailing from this place. Many Sampradhaya periyavars have told that many of the Nalayira Divyaprabandha adhikaris hailed from this hamlet of Dhusi Manandur. The temple is not big and during my visit few years back, it certainly was craving for immediate renovation.

The temple though was maintained very well and the Idols were decorated beautifully, thanks to the efforts of Battar. It is apparent that this village which should have shone in splendour had lost its sheen over the years as many had sought greener pastures and shifted to Chennai and thence to various other cities. Probably not many maintain their links to their ancestral roots.

The temple houses Lord Lakshmi Narayanar who is in sitting posture with Lakshmi devi on his lap. The Thayar thirunamam is ‘Sundara valli Thayar’ and has an individual sannadhi. There are beautiful idols of Sadagopar (Nammalwar), Kaliyan (Thirumangai Azhwar), Udayavar (Ramanujar) and Varavaramuni (Swami Manavala mamunigal). It is learnt that ‘samprokshanam’ was conducted way back in 1950 and not much renovation has taken place thereafter.

(Arulmigu Lakshmi Narayanar - Moolavar)

(Arulmigu Sundaravalli thayar)

(Arulmaran, Kaliyan, Udayavar)

(Num Acharyar Manavalamamunigal)

I also have the lineage to this village though our ancestors had left the village quite few years back and do not own any land or house here.

It is a matter of great rejoice that some individuals have taken great efforts to renovate this temple and have involved themselves in a big way. Mr Kidambi Narasimhan deserves great appreciation for the involvement and the measures taken to start this project of renovation. He has met Govt. officials and did all the spade work that is required for initiating the process. Fortunately the villagers are also cooperating.

(Balalayathil Uthsava thirumoorthigal)

The Balalayam (vedic initiation of the renovation work) was conducted recently on 25th March 2010. They have identified a sthapathi and the cost is estimated to be close to Rs.4,50,000/- The renovation work to be done would include repairs to the surrounding boundary walls, renovating the main Vimana, the Gopuram, the front Mandapam and the Main entrance door work. Once these are complete, there could be expenses in resurrecting and conducting ‘samprokshanam’.

Being a native of this village, I am keen to partake in a small level atleast and this is an effort to place on record about the Balalayam and some the individuals involved in the renovation. This is only an humble effort in making this reach general public more and if I have left out any individual or have not mentioned the work of individuals appropriately, I request the Periyavars to pardon me and provide me the details so that I will correct them in my way.

Wish to place on record the efforts of the following persons who may be contacted for further details and for partaking in the renovation work.

Sarvashri :

Kidambi Narasimhan (Retd. HVF) M : 94451 66247

Kidambi MR Badrinarayanan (grandson of Late MK Kannapiran, who was the dharmakarta in 1950) M :98409 66155 / 98409 27416

Raja (Retired School Headmaster now residing in the village)

K Bashyam

V Govindarajan & Mrs Padmavathi Govindarajan (Manager, Bank of India – 94439 85189; 97890 38252)

Request all those who have a lineage to this village to :

• Actively involve themselves in the Thirupani physically and financially

• Print the photos of Sundaravalli thayar and Lakshmi Narayana perumal when we print invitation for good things in our family

• Obtain the Temple prasadam for such occasions and do something whenever something good happens in our family.

• Visit the temple and have darshan of Perumal atleast once a year

• Patronise the temple taking care of the maintenance and for providing reasonable salary and other amenities to Bhattar and other kainkaryabharars

• Do something to the village (sponsor some children in their studies) Institute some awards for the children who perform well in their studies

• Adopt the village and provide better amenities to this village

• Collect and make available details of Friends and relatives who have lineage / affection to this village

• Propagate amongst our friends and relatives of the glory of this temple and make them aware of the renovation work.

If I have missed out any correct information or have stated something not so correctly, please pardon me

Adiyen Veeravalli Srinivasa dhasan.

(Mamandur Srinivasan Sampathkumar)

தூசி மாமண்டூர் - அருள் மிகு சுந்தரவல்லி தாயார் சமேத ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நாராயண பெருமாள் திருக்கோவில்

புஷ்பேஸு ஜாதி (பூக்களில் சிறந்தது ஜாதி மல்லிகை), புருஷேஷு விஷ்ணு (ஆண்களில் சிறந்தவன் விஷ்ணு), நாரிஷு ரம்பா (பெண்களில் சிறந்தவள் ரம்பை), நகரேஷு காஞ்சி (நகரங்களில் சிறந்தது காஞ்சி) என்று சமஸ்கிருத ஸ்லோகம் கூறுகிறது. ஆயிரம் கோயில்களின் நகரம் எனப்படும் வரலாற்றுச் சிறப்புடைய காஞ்சிபுரம் இந்துக்களின் ஏழு புனிதத் தலங்களில் ஒன்றாகும்.

ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களுக்கு "பெருமாள் கோவில்" என்றால் காஞ்சிபுரம்தான். அத்திகிரி அருளாளர் ஆன தேவாதி ராஜன் அனைவருக்கும் அரசன். காஞ்சி சம்ப்ரதாயம், கோவில், கோஷ்டி, குடை, பெருமாள் புறப்பாடு, ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்கள் என எல்லா நல்ல விஷயங்களுக்கும் தலையாயது.

காஞ்சியைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளிலும் பல கோயில்கள் உள்ளன. கி.மு. இரண்டாம் நூற்றாண்டில் ஆரம்பகால சோழர்களுக்கும், பிறகு கி.பி. 6லிருந்து 8-ஆம் நூற்றாண்டு வரையிலுமான காலத்தில் பல்லவர்களுக்கும் காஞ்சிபுரம் தலைநகரமாய் விளங்கிற்று. தற்போது மாவட்டத் தலைநகராய்த் திகழ்கிறது. இது போர்களை எதிர்கொண்டு, பல வெற்றிகளையும் தோல்விகளையும் சந்தித்த தொன்மையான நகரமாகும். இது சின்னக் காஞ்சிபுரம், பெரிய காஞ்சிபுரம் என இருப்பிரிவுகளைக் கொண்டது. பற்பல அழகிய தொல்சிற்பங்களைத் தாங்கிய பழங்கோயில்கள் பல உள்ள கச்சிமூதூர் பட்டு புடவைகளுக்கு பிரசித்தி பெற்றது.

கர்நாடக மாநிலத்தில் கோலார் மாவட்டத்தில் உற்பத்தியாகி தமிழகத்தில் வயலார் என்ற இடத்தில வங்காள விரிகுடாவில் கலக்கும் பாலாறுக்கு ஏழு துணையாறுகள் உள்ளன; அதில் செய்யாறு முதன்மையானதாகும். இவ்வளவு சிறந்த காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து வந்தவாசி, திருவத்தூர் எனப்படும் செய்யாறு செல்லும் பாதையில் பயணித்தால் சாலை கிணறு, ஐயங்கார் குளம், பாலாறு தாண்டி தூசி என்ற ஊர் வரும். தூசியை ஒட்டி அமைந்துள்ள சிறு கிராமம்தான் மாமண்டூர்.

 இச்சிற்றூரில் சிறிய சீர் மிக்க அருள்மிகு சுந்தரவல்லிதாயார் சமேத ஸ்ரீ லக்ஷ்மி நாராயண பெருமாள் திருக்கோவில் உள்ளது.

சுமார் முன்னூறு ஆண்டுகளுக்கு மேல் தொன்மை வாய்ந்த இத்திருக்கோவில் சமீபத்தில் புனருத்தாரணம் செய்வதற்காக பாலாலயம் செய்யப்பட்டுள்ளது. ஒரு காலத்தில் மிக சிறப்புடன் விளங்கிய இவ்வூரின் வம்சத்தினர் காலபோக்கில் இடம் பெயர்ந்து, பல நகரங்களில் குடியேறி விட்டனர். சிலர் தமது பூர்விகத்தை மறவாமல் ஊருக்கு எப்பொழுதாவது வந்து ஊர் பெருமாளை வணங்கி ஊருக்கும் கோவிலுக்கும் எதாவது செய்ய விழைந்துள்ளனர். இத் திருப்பணியில் ஈடுபடுத்தி கொண்டுள்ள திரு வ.கோவிந்தராஜன் சுவாமி குடும்பத்தினருக்கு எம் நன்றி.

அடியேனும் மாமண்டூரை பூர்விகமாக கொண்டவன் ! அடியேன் உடைய தாத்தா வீரவல்லி திருநாராயண ஐயங்கார் - தந்தை ஸ்ரீனிவாசன், பெரியப்பா ரங்கநாதன், சித்தப்பா பார்த்தசாரதி. சமீபத்தில் சில தடவைகள் இத் திருக்கோவிலுக்கு சென்று பெருமாளை தர்சிக்கும் பாக்கியம் கிடைத்தது. கோவில் உடைய வாயிற்கோபுரம் சற்று சிதிலமாக இருந்தது.  மதில் சுவர்களும் மற்ற சுவர்களும் பராமரிக்க பட வேண்டிய சூழ்நிலை. கோவில் பட்டர்,  பெருமாளுக்கு அழகாக வஸ்த்ரம் சாற்றி பெருமாள் மிளிர்ந்தார்.

அருள் பாலிக்கும் சுந்தரவல்லி தாயார் சமேத ஸ்ரீ லக்ஷ்மிநாராயண பெருமாள் திருக்கோவில் கூடிய விரைவில் வேலைகள் நடந்து பரிமளிக்கும் என்பது மிக்க சந்தோஷத்தை தர வல்லது. இத் திருப்பணியில் நாமும் ஈடு படுத்திக்கொள்ள இது ஒரு அறிய வாய்ப்பு.

திருக்கோவில் திருப்பணியில் பங்கு கொண்டு தாங்களும் தங்கள் குடும்பத்தாரும் பெருமாள் தாயாரின் அனுக்ருஹம் பெற்று எல்லா நலமும் பெறலாம். திருக்கோவிலில் திருமஞ்சனம் முடிந்து பாலாலயம்  25/03/2010 அன்று நடை பெற்றது. திருக்கோவில் பணிகளுக்கு சுமார் ரூ மூன்றரை லட்சம் மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. கூடிய விரைவில் ஒரு டிரஸ்ட் மற்றும் கமிட்டி ஏற்பாடு செய்யபடப்படும்.

திருப்பணியில் பங்கு கொள்ள விழைவோர் திரு வ கோவிந்த ராஜன், 1C பிரசாந்தி அபார்ட்மென்ட், 30 தேரடி தெரு, திருவல்லிக்கேணி, சென்னை - 600 005 ; P :  94439 85189; 97916 51721; 97890 38252 ; E : govind_59@ rediffmail.com தொடர்பு கொள்ளவும்.

அடியேன் ஸ்ரீனிவாச தாசன்- மாமண்டூர் வீரவல்லி சம்பத்குமார்.

PANCHALOKA IDOLS MISSING FROM NAGAPATTINAM TEMPLE

Today’s news item of ‘5 panchaloha idols missing from Nagapattinam temple’ makes a very sad reading. Regularly, there are thefts from temples - there are thousands of devotees who want to do lot for the temples – so you find many offering cash in hundis, providing material, doing repair / renovation work to temples, donating property including cattle and lands to temple.


But have you ever thought what happens to the donations made by devout God believing people.


Temples are not at all properly maintained. In olden days, when temples were built, local chieftains, Rajas and others gave huge land donations, primarily for upkeep and maintenance of temples. There have been many devout persons who have donated their entire property for the temples, thinking that they would be maintained and would feed poor in the process. The administration is so lackadaisical in their approach that revenue is not properly generated, politicians and others misuse temple property and do not pay tenancy regularly. Many a times the lands are grabbed by ruthless people and some officials aide them in this heinous acts. The poor upkeep and security provided (regardless of the fact of many on the rolls as security taking salary) is one the reasons why theft occurs. Temple property is looted, gold in vahanams and other places are taken away. Money is swindled by fraudulent accounting. Added to this, robbers enter the premises and the idols have also been taken away. What a grisly crime ?


In the recent incident reported, Five ancient panchaloha idols are reported to be missing from the famous Naganathaswamy Temple, one of the Navagraha Sthalams, located near Sembanarkoil in Nagapattinam district. The ancient temple at Thirukalacheri was used as a storehouse for panchaloha idols from smaller temples in the region for the past few years after rampant idol thefts. In all, 135 idols of varying sizes were kept in a guarded room of the temple. The last time they were verified was on August 17 last year when all the 135 idols were found to be safe.


Reports have that the temple’s executive officer was recently issued transfer orders and was about to get relieved and join another temple in Villupuram. Before handing over charge to his successor, a physical verification of the idols was made on March 25 when five of the panchaloha idols — Lord Selvar, Manickavasagar, Vinayaka and Goddesses Sivakamiamman and Thirumangai Azhvar — were observed missing.


An internal probe stands ordered and complaint lodged with Porayar police. The exact value of the panchaloha idols, all measuring about one foot in height, is not known. To the devout hindu, it is not the material value that matters but the vigrahams are manifestations of God and we worship them. There were no marks of forced entry, this is not robbery but plundering by some insider coming to light at the time of verification. Who would be held liable for this ? will there be justice or would this be closed without a whimper after some time, as public memory is always short lived. When there will be accountability ?


You would know that temples in Tamil Nadu are managed by Hindu Religious & Charitable Endowment, a Govt. body. As the revenue from the temple increases, the rank of the administrative head of the temple raises, the no. of employees raise as also their salaries. Needless to mention of the various other revenues some unscrupulous officials make. But what happens to the temples. The temple would continue to remain as it is, the revenue would go to the Government which would indulge in all other schemes which will have nothing to do with the temple. Pathetic would be the ways of temples which do not generate high income. While the income / collection from the temple riches the coffers of the Govt., it does not pay much attention to the plight of many other temples. You can see this for yourself whenever you visit temples – not so frequented by devout.


HR & CE came into being many decades back and took control of administration of temples and endowments. Many a times there are non believers heading this and little effort made to properly retrieve the temple property and collect revenue and spend it in temple oriented affairs.


A specialised Idol wing of CID was formed in 1983 to investigate idol theft cases. There are many good Investigating officers who have involved themselves in finding out the stolen idols and bringing the culprits to book. But the lure of money and the thriving export market has provided room for many thefts of idols, some from very ancient and religiously important temples.


The growing thefts and improper ways of administration of some of the temples present a strong case for formation of Temple Protection Force consisting of Religious and Spiritual leaders, especially those in the same locality, who have faith and who knows and understands the agama and sampradhaya associated with the temple.


It is the need of hour and bounden duty of all God fearing temple to do our mite towards protection of temple. Some of them could be :
a) Going to temples regularly and providing some monetary assistance to the locals engaged in temple related actitivies.
b) Encourage Nadhaswara / Thavil vidhwans, Sri padham thangis and all other temple workers
c) do something which will ensure that daily poojas are conducted regularly
d) do something to ensure some revenue for the temple and for those who do service to perumal in such divya desams.
e) Take up with Govt authorities to ensure that temple lands remain the property of the Lord for ever and reasonable revenue is earned out of such properties
f) Ensure that the temple is administered only by people who have faith in God and who can administer the temple without interfering with the religious practices.
g) Consider it our duty to do daily pooja to Perumal and do something for the temple atleast once a year
h) Visit Divya desams and abhimana sthalams regularly ; teach our children on the importance of these places and the need for preservation of pristine glory of temples.
i) Have regard for our Elders, respect those who do kainkaryam to perumal and do everything that is possible in assisting them to continue with their services
j) Apportion some fixed percentage of our earning for renovation of temples, maintenance of temples, helping bagavathas
k) Think of Emperuman all the time and never speak ill of any bagavathas.
l) Buy atleast some of the sampradhaya journals. Understand that running a magazine is very difficult and those who have been writing on our sampradhayam and running sampradhaya magazines are not doing it for the sake of earning money. They love to preach and spread the glorious concepts of our sampradhayam and they need to be preserved for posterity.


With some anguish at the present state of affairs


Regards – Sampathkumar. S

THEFT OF IDOLS FROM THALAI CHANGA NANMATHIYAM - THALAICHANGADU

Dear Asthigas

This was circulated to my group during March 2009 – nothing much has changed since and would be relevant to Asthigas still. Deeply anguished to convey a sorrowful occurrence – but before that a small intro – many of which is known to you already.

For the devout, visiting temples and having darshan of God is the ultimate and for the Srivaishnavaites divyadesa yathirai is of utmost importance. For the uninitiated though there are very many beautiful temples, those temples sung by divine Azhwars in Nalayira Divyaprabandham assume special significance. Of the 108 temples where Azhwars did mangalasasanam, two are not in the material world and some are not in great shape. Centuries earlier, when transportation was not even at its nascent stage, the Saintly Azhwars went from place to place and sang hymns in praise of the Lord. In Tamilnadu, most temples (infact all revenue earning temples) are administered by the TN Govt through Hindu Religious & Charitable Endowment Board – the revenue running to the coffers of the non believers and those who speak ill of God and Hinduism.

Many of us travel frequently and all buses plying from Chennai to Nagapattinam pass through Thalaichangadu which lies near to Poompuhar and Mayiladuthurai. In this otherwise nondescript village lies a small, beautiful uncared temple of Thalaichanga Nanmathiam.   Sangu means shells. Once upon a time, best shells of Kaveripoompattinam were sold here. This place was also known for purasa marams. The moolavar of the sthalam is Sri Naan Madhiya Perumal. Also known as Venn Chudar Perumal in nindra thirukolam. Utsavar is Vyoma Jyothipiran also known as Venchudam piran and Loganathan. The thayar is Thalaisanga Nachiar & utsavar is Sengamalavali thayar. This is the place where chandran was liberated of his curse. This place generally wears a deserted look and the temple is situated kilo meters inside from the main road. Years back when I went to this temple this evening, we went to the house of the Bhattar who was nonagenarian and we wondered the safety of the temple and the continuance of rituals after this extra ordinary person whose commitment to the temple is unmatched. The thayar sannathi was not in good shape – for that matter the entire temple itself and it was obvious that there were not much of visitors. The Vigrahams were pristine. 

This is a temple sung by Thirumangai Azhwar and finds mention in Periya Thirumadal also. Here is a photo of the sannadhi inside the temple.

A view of the temple

vigrahams

It comes as a shock to learn that the vigrahams of the Nanmathiya Perumal and Thayar alongwith others have been stolen from the temple recently.  This should shock all the Asthigas; unfortunately there has not even been an whimper. There is need for some reaction and for protecting our temples.  Atleast spread the message and make everyone aware of this dreadful sin.

******************************************************************************

I had shared this on e mail with my group during early March 2009 – there were reports that subsequently some idols were found in a lake near Maduranthakam and recovered by Idol Theft Wing and placed back in the temple. Understand now that the vigrahams are back in the temple but the sordid story of lack of any protection by Govt. authorities and disdain with which it was handled leaves lot to be desired.

From our side, Vaishnavaites need to regroup and do something to

a) prevent recurrence of such unfortunate events

b) do something which will ensure that daily poojas are conducted regularly

c) do something to ensure some revenue for the temple and for those who do service to perumal in such divya desams.

d) Take up with Govt authorities to ensure that temple lands remain the property of the Lord for ever and reasonable revenue is earned out of such properties

e) Ensure that the temple is administered only by people who have faith in God and who can administer the temple without interfering with the religious practices.

f) Consider it our duty to do daily pooja to Perumal and do something for the temple atleast once a year

g) Visit Divya desams and abhimana sthalams regularly ; teach our children on the importance of these places and the need for preservation

h) Have regard for our Elders, respect those who do kainkaryam to perumal and do everything that is possible in assisting them to continue with their services

i) Apportion some fixed percentage of our earning for renovation of temples, maintenance of temples, helping bagavathas

j) Think of Emperuman all the time and never speak ill of any bagavathas.

k) Pledge that our families would remain committed to such causes all the times and vow that we will never allow any of our family members to follow any practices of other religions.

l) Buy atleast some of the sampradhaya journals. Understand that running a magazine is very difficult and those who have been writing on our sampradhayam and running sampradhaya magazines are not doing it for the sake of earning money. They love to preach and spread the glorious concepts of our sampradhayam and they need to be preserved for posterity.

Srimadhe Ramanujaya Namaha; Srimadh Varavaramunayah Namaha:

Adiyen Srinivasa dhasan.