History is replete with poignant tales ~
nothing can be more heart-rending than the real story of Thiruvarangar and the
devotees of Bhooloka Vaikundam running places to save the idol from Islamic
invasion of 14th century. Thiruvarangan Ula ’ of
Sri Venugopalan is a classic – when the invaders threaten to take over the
beautiful holy island of Srirangam – the residents rise up to fight – they were
not born fighters, neither had the physique but indomitable will to do
everything for Thiruvarangar. The book chronicles the preparations, fight with Sultan’s
maurading army sacrificing valuable lives, devadasis doing kainkaryam at Temple
killing themselves ~ finally a small group of people deciding that Srirangam is
no longer a safe place [not for themselves] but for the Perumal – protecting
the moolavar by building wall and running away with the Num Perumal, Uthsava
idol.
இன்று ஒரு சீரிய நாள் ! - ஐப்பசியில்
திருவோணம் - பொய்கை ஆழ்வார் அவதார தினம்; சிறந்த ஆசார்யரான பிள்ளை உலகாரியர் அவதரித்த தினமும் கூட. ப்ரமாணரக்ஷணம் கூட ப்ரமேயரக்ஷணமும் செய்த மஹான் இவர்.
Sri Pillai Ulagariyar at Thiruvallikkeni
சிறுவயதில் படிக்கும்போதே நெகிழ்வித்த
காவியம் ஸ்ரீவேணுகோபாலனின் *திருவரங்கன்
உலா * - உண்மை சம்பவத்தை உள்வாங்கி எழுதப்பட்டது.
பதினான்காம் நூற்றாண்டில் (1323 AD) டில்லி சுல்தான் உளுக்கான் (இன்னொரு பெயர்
முகமது பின் துக்ளக்) ஒரு பெரிய படையை திரட்டிக்கொண்டு தென்னிந்தியாவை
தாக்குகிறான். ஸ்ரீரங்கத்துக் கோவிலின்
சொத்துக்களையும், செல்வங்களையும் கவர்ந்து, திருவரங்கவாழ் மக்களுக்கு
சொல்லொணா துயர் தருகிறான். ஸ்ரீரங்கம்வாசிகள், கோவிலில் இருக்கும் தேவதாசிகள், வேதாந்தாச்சார் மற்றும் பிள்ளை லோகாச்சாரியார்
போன்றோர் பலர் சேர்ந்து அரங்கனை காப்பாற்ற பாடுபடுகின்றனர். உற்சவரின் அதி சௌந்தர்யமான திருமேனியை
எடுத்துக் கொண்டு, பிள்ளை லோகாச்சாரியார் சில வீரர்களுடன், சுல்தான் வீரர்கள் கண்களில்
படாமல் ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து தப்பிக்கிறார். திருவரங்கன், ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து தொடங்கி அழகர்
கோவில், மதுரை, எட்டயபுரம், ஆழ்வார் திருநகரி, நாகர்கோவில், திருவனந்தபுரம், கொல்லம்,
கோழிக்கோடு, சத்தியமங்கலம் என சென்று, பின்னர் இருபது ஆண்டுகள் கழித்துக் திருப்பதிக்கு செல்கிறார். உளுக்கான் படை மெதுவாக வலுவிழக்கிறது. விஜயநகர
அரசாங்கம் பலம் பெற்று தென்னிந்தியாவை சுல்தான் ஆதிக்கத்திலிருந்து
காப்பாற்றுகிறது. திருவரங்கன்,
திருப்பதியில் முப்பது
ஆண்டுகள் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டு, பின்னர் ஸ்ரீரங்கம் திரும்புகிறார். 50 ஆண்டுகள் திருவரங்கன் ஊரை விட்டு சென்ற துயர காவியமே 'திருவரங்கன் உலா'
Today
(7.11.2016) is Aippasiyil Thiruvonam ~ a great commemorating the sarrumurai of
Poigai Alwar and Acharyar ‘Pillai Ulagariyar’ – whose story I have tried to capsulate couple of times
earlier. For us Acharyars are most
important – the Guru parampara emanated from the Holy feet of Sri Periya
Perumal, Periya Pirattiar, Senai Muthalvar, Nammazhwar, Naathamunigal,
Uyyakkondar, Manakkal Nambigal, Aalavanthar, Periya Nambi, Emperumaanar,
Koorathazhwan, Mudaliandan, Embaar, Battar, Nanjeeyar,
Nampillai, Vadakku Thiruveethipillai, Pillai Logachariyar,
Thiruvoimozhipillai, Maanavala Maamunigal.
Most of our
preceptors lived peacefully extolling Emperuman, they have handed over to us
treasure trove of bakthi literature – there was this tragic period when our
Namperumal [Thiruvarangar] was in exile ~ close to 6 decades - (1323 to 1371
AD) – and great deal of credit goes to Acharyar Ulagariyar in protecting the
Uthsava idol.
In the year
1311 A.D and again in 1323 A.D, Muslim forces led by Malik Kafur and Ulugh Khan
attacked the temple. In the first sack of Srirangam, all the golden gifts made
to the temple were carried away but fortunately it did not affect the religious
life at Srirangam. There was to be
another pillage whence the garrisoned Thiruvarangam fell in the hand of marauders.
In the raid in 1331 AD, Namperumal had
to be moved to safety by a band of devotees headed by Pillai Lokacharyar – and in
this period of 60 years, Arangan visited Madurai, Azhwar Thirunagari,
Nagercoil, Thiruvananthapuram, Quilon,
Kozhikode, Sathyamangalam – and to Thirumala Tirupathi, first hidden in ravines
of the Hill and then in the Temple – returned to glory in 1371 to the delight
of all.
In the year
1205 on Thiruvonam in the month of
Aippasi, was born Pillai Lokacharyar, (named after Swami Nampillai) – to "Vadaku Thiruveedhi Pillai". He had illustrious brother Azhagiya Manavaala Perumal Naayanar. The most
learned Acharyar Pillai Ulagariyar wrote 18 works that are known as
"Ashtadasa Rahasyangal", divided into three categories. The first
category talks about Rahasya Thrayam containing 8 works; Thathva thrayam
comprising 5 and another 5 that includes his magnum opus ‘ Srivacana booshanam’. Swami Pillai
lokacharyar delivered discourses to his
sishyas in "Kaatazhagiya Singar" mandapam in Srirangam.
Sri Logachariyar at Thiruvarangam
Here is his thaniyan :
லோகச்சர்யாய குரவே
கிருஷ்ண பாதஸ்ய சூனவே
சம்சார போகி சந்தஷ்ட ஜீவ ஜீவாதவே நம:
In his Upadesa Rathna Maalai, Swami Manavala Maamunigal extols the
works of Pillai Ulagariyar and states that only most learned can understand the majestic Sri Vachana
Bushanam, fewer still can practice.
When the
gruesome plundering occurred, Ulagariyar at his ripe old age (80+) took the
vigraham of Thiruvarangan, proceeded towards Madurai. At the outskirts, he protected Perumal at "Jyothishkudi"
(near present day Aanaimalai) in a cave
and continued thiruvaradhanam & all
other rituals. In protecting Arangan first from moghuls and
then from robbers, in his old age, he fell ill and sadly passed away, but still
ensured in organising youngsters to continue his avowed path of
protection. It is believed that he
carried Thiruvarangan in the dense forest and in trying to reach a ravine,
fell, but ensured that there was no harm to the divya vigraha. Injured in the
process, he fell ill and finally breathed his last, reaching the abode of
Sriman Narayana.
Today is the
celebrated day of birth of Sri Pillai Ulagariyar and here are some photos. Next time you visit Srirangam, take some
extra minutes to go inside this sannathi [just before that of Sri Ramanujar]
thinking of his glory and his sacrifice.
Adiyen
Srinivasadhasan.
Sri Pillai Ulagariyar sannathi at Varadha Muthiappan Street and
below at Melukote Thirunarayanapuram.