இன்று 28.10.2017 ஒரு சீரிய நாள் ! - இன்று ஐப்பசியில் திருவோணம் – திருவல்லிக்கேணியில்
ஒரு அதி அற்புத புறப்பாடு. அழகு மிளிரும் ஸ்ரீ
பார்த்தசாரதி முன்பே திவ்யப்ரபந்த கோஷ்டி ~ அதனினும் முன்பு மூவர் புறப்பாடு கண்டு
அருளினர். ஐப்பசியில் திருவோணம் - திரு பொய்கை
ஆழ்வார் திருவவதார தினம். இதே தினத்தில் சாற்றுமுறை
வைபவம் பிள்ளை உலகாரியருக்கும் ~ இன்று நம்
ஆசார்யர் மணவாள மாமுனிகள் விடையாற்றி சாற்றுமுறை
வைபவமும் கூட ~ ஆக பெருமாள் திருமுன்பே - ஆழ்வார், இரண்டு ஆச்சார்யர்கள் என அதி அற்புத
புறப்பாடு.
சிறந்த ஆசார்யரான பிள்ளை உலகாரியர் ப்ரமாணரக்ஷணம் கூட
ப்ரமேயரக்ஷணமும் செய்த மஹான்.. .. ..
I am making a separate post
on Muthal azhwar vaibhavam and Sri Poigai Alwar sarrumurai. This is a post on ‘Ulagariyar’ whose sannathi
you would find in front of our Emperumanar Udayavar sannathi after the 1000
pillared mantap and the grand ‘Vellai gopuram’.
I have read in my young days ‘Thiruvarangam Ula’ written by Sri
Venugopalan (Pushpa Thangathurai) and
have heard this story many times from my mother too ~ and after knowing
something on this, one tends to naturally go rushing to this sannathi, worship
the acaryar – stand for a few minutes – turn back to see none is observing
trying to hide the melancholic memories thinking of this great scholar who
sacrificed at such an old age, protecting NamPerumal Himself ~ would one ever
need a human to save God – that is one of His wishes and His way of enacting plays testing us over the
times.
at Thiruvallikkeni
Our Acaryar hailed as ‘Pillai Lokacharyar’ ~ his father Vadakku Thiruveethipillai of his
great affection for acharyar Nampillai, named his first son thus.
Pillai Ulagariyar was born in Thiruvarangam. He and his younger brother Azhagiya Manavala
perumal nayanar grew up in the holy land of srirangam that lies between
Thirukaveri and kollidam. They learnt our sampradhAyam under the lotus
feet of their father. Before writing
further – Srivaishnavam owes scholastic study to him through his magnum opus –
Sri Vachana bushanam ~ a very small sample to know :
வேதார்த்தம் அறுதி
இடுவது ஸ்ம்ருதி இதிஹாச புராணங்களாலே.
Vedas are divided into
Poorva bhagam and Uttara bhagam. The former, also known as the karma bhagam is
the samhita portion and the latter also referred as Vedantam or Jnyana bhagam
is the portion of Upanishads. The Vedantam explain in detail, about the form,
nature, qualities and the riches [vibhuthis] of Paramatma. To those who wish to
learn, there could be a Q on which is to be relied upon – to which acaryar
ordains thus. i.e., one can place
reliance only upon Vedas / dharma sastras of great sages Manu, Parasara and
others. and the Holy ithihasa puranas
of Sri Ramayana and Sri Mahabaratham. Sri
Vachana Bhooshanam, the divine grantha authored by Sri Pillai lokacharyar has
its first four sutras as the introduction which concludes by stating that among
the Itihasas and Puranas, the instruments in deciding the true meanings of
Vedanta, the Itihasas have more validity.
Our Acharyar Sri Manavala mamunigal was so deeply moved by its rich
contents.
I am
none to write about our sampradhayam – but more on what is read, a poignant
piece of history of the travails at Thiruvarangam. History is replete with melancholy ~ nothing
can be more heart-rending than the real story of Thiruvaranga Chelvanar and the
devotees of Bhooloka Vaikundam running places to save the idol from Islamic
invasion of 14th century. Thiruvarangan
Ula ’ of Sri Venugopalan is a classic – when the invaders threaten to take over
the beautiful holy island of Srirangam – the residents rise up to fight – they
were not born fighters, neither had the physique, yet they possessed that indomitable will to do everything for
Thiruvarangar. The book chronicles the preparations,
fight with Sultan’s maurading army sacrificing valuable lives, devadasis doing
kainkaryam at Temple killing themselves ~ finally a small group of people
deciding that Srirangam is no longer a safe place [not for themselves] but for
the Perumal – protecting the moolavar by building wall and running away with
the Num Perumal, Uthsava idol.
சிறுவயதில் படிக்கும்போதே நெகிழ்வித்த காவியம் ஸ்ரீவேணுகோபாலனின் *திருவரங்கன் உலா * - பின்னர் ஓவ்வொரு முறை திருவரங்கம் செல்ல வாய்ப்பு
கிடைக்கும் போதெல்லாம் வெள்ளை கோபுரம் (ஒரு தேவதாசியின் தியாக சரிதம்), ஆயிரங்கால் மண்டபம் மணல்வெளி தாண்டி,
ஸ்ரீ ராமானுஜர் சந்நிதி முன்பு அமைந்துள்ள சந்நிதியில் உலகாரியரை தரிசிக்கும் பொது
பதியுடன் சற்று கண்ணீரும் தளும்புவது இயல்பே.
சிறுவயதில் படிக்கும்போதே நெகிழ்வித்த காவியம்
ஸ்ரீவேணுகோபாலனின் *திருவரங்கன் உலா * - உண்மை சம்பவத்தை உள்வாங்கி எழுதப்பட்டது. கோயில் ஒழுகே தமக்கு அந்த பாதிப்பையும் கதைக்களத்தையும்
தந்ததாக ஆசிரியர் குறிப்பிட்டு இருந்தார்.
பதினான்காம் நூற்றாண்டில் (1323 AD) டில்லி சுல்தான் உளுக்கான் (இன்னொரு பெயர்
முகமது பின் துக்ளக்) ஒரு பெரிய படையை திரட்டிக்கொண்டு தென்னிந்தியாவை தாக்குகிறான்.
ஸ்ரீரங்கத்தில் பிள்ளைலோகாசார்யர் தம் சிஷ்யர்களுக்கு உபதேசங்கள்
செய்து வந்த காலத்தில் டில்லியை ஆட்சி செய்த முகம்மதிய மன்னன் கியாசுதீன் துக்ளக் தன்
மகன் உலூக்கானை இளவரசனாக முடிசூட்டினான். (இவனே பின்னாளில் முகமதுபின் துக்ளக் என்று
பெயர் சூட்டிக்கொண்டான்). கிபி 1321ல் தென் இந்தியாவின் மீது படையெடுக்க விரும்பினான்.
அவனுடைய முக்கிய குறிக்கோள் தங்க வைரங்களின் கருவூலமாக திகழும் கோயில்களைக் கொள்ளையடிக்க
வேண்டும் என்பதே. கிபி1323 ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 22ஆம் தேதி டில்லியிலிரிந்து பல போர்வீரர்களுடனும்,
60,000 குதிரைப்படையுடன் புறப்பட்டான்.
தொண்டை மண்டலத்தை சேதப்படுத்திய உலூக்கான் திருச்சியை நோக்கி
விரைந்தான். இவனது வெறிகொண்ட படை வீரர்கள் கடந்து வந்த பாதைதோறும் சிவ, விஷ்ணு ஆலயங்கள்,
குளங்கள், ஏரிகள் ஆகியவற்றை பாழ்படுத்தினார்கள், அந்தணர்கள் துன்புறுத்தப்பட்டார்கள்,
பெண்கள் கற்பை இழந்தார்கள், கோயில் விக்ரஹங்களை உடைத்து நொறுக்கினார்கள். நீர் நிலைகளை
பாழ்படுத்துவதன் மூலம் நீர் ஆதாரமின்றி கொடிய பஞ்சம் தலையெடுக்கும், அதனால் மக்கள்
மடிந்துப்போவார்கள் என்பது முகம்மதியர்களின் போர்முறைகளில் ஒன்றாகும். சமயபுரம் என்று
அழைக்கப்படும் கண்ணனூரில் கடுமையான போர் நிகழ்ந்தது.
படையெடுப்பு என்பது ஒரு துயரவியல் நிகழ்வு. அமைதியாய் வேதவாய் மொழி அந்தணர்களை வாழ்ந்தவர்களுக்கு
என்றும் மறக்க இயலாத துயரம். ஆக்கிரமிக்கும்
படை - ஸ்ரீரங்கத்துக் கோவிலின் சொத்துக்களையும்,
செல்வங்களையும் கவர்ந்து, திருவரங்கவாழ் மக்களுக்கு
சொல்லொணாத் துயர் தருகிறது. அரங்கன் தங்கள் குலதனம் என்று எப்போதும் வாழும் ஸ்ரீரங்கம்வாசிகள், கோவிலில் அரங்கனிடத்திலே தங்களை
அர்ப்பணித்து கைங்கர்யம் செய்த தேவதாசிகள், செந்தமிழும் வேதமும் சிறப்புற அறிந்த கைங்கர்யபரர்கள்,
அச்சமயத்தில் வாழ்ந்திருந்த வேதாந்தாச்சார்
மற்றும் பிள்ளை லோகாச்சாரியார் போன்றோர் பலர் சேர்ந்து அரங்கனை காப்பாற்ற பாடுபடுகின்றனர். உற்சவரின் அதி சௌந்தர்யமான திருமேனியை எடுத்துக்
கொண்டு, பிள்ளை லோகாச்சாரியார் சில வீரர்களுடன், சுல்தான் வீரர்கள் கண்களில் படாமல் ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து
தப்பிக்கிறார்.
திருகோபுரத்து நாயனாரும், பிள்ளைலோகாசாரியாரியரும் அவருடை அந்தரங்க
சிஷ்யர்கள் அழகியமணவாளனுக்குத் தீங்கு நேரதபடி அவர்கள் வகுத்த திட்டத்தின்படி பெருமாளையும்,
நாச்சிமார்களையும் மூடுபல்லக்கில் எழுந்தருளிப்பண்ணிக்கொண்டு யாரும் அறியாத வண்ணம்
கொடிய மிருகங்கள், காடுகள் என்று பாராமல் விரைந்தார்கள். காட்டுவழியில் செல்லும் போது திருடர்கள் தாக்கிப்
பெருமாளுடன் வந்த நகைகள், பாத்திரங்களை அபகரித்து சென்றனர். பிள்ளைலோகாசாரியாரும் தம்மிடமிருந்தவற்றையும்
திருடர்களிடம் கொடுத்து அவர்களுக்கு உபதேசங்களையும் வழங்கினார். அவர்கள் திருந்தி அபகரித்த
செல்வத்தைத் திருப்பித்தந்த போதும் பெற்றுக்கொள்ளாமல், அழகிய மணவாளனை விட்டுவைத்தார்களே
என்று உகந்து திருமாலிருஞ்சோலையை நோக்கி விரைந்தார்கள். இவை எல்லாம் நடந்த கொடிய காலத்தில்
உலகாரியருக்கு தள்ளாடும் பருவம் - நூற்றை தாண்டி
நாம் நடக்கக் கூட சிந்திக்கும் பிராயம்.
தன் தள்ளாத வயதில், அரங்கன் மீது கொண்ட பிரேமையாலே பல நாட்ககளுகளுக்கு
பின் திருமோகூருக்கு அருகில் ஆனைமலை அடிவாரத்தில் ஜ்யோதிஷ்குடி என்ற கிராமத்தை சென்றடைந்தார்கள். வெறி பிடித்த அரக்க மனம் கொண்ட கொள்ளையர்கள் கூட்டம் ஸ்ரீரங்கத்த்தில் 12,000 ஸ்ரீவைஷ்ணவர்ககலை கொன்றதாக
கோயில் ஒழுகு உரைக்கிறது. இதைப் “பன்னீராயிரம்
முடி திருத்திய பன்றியாழ்வான் மேட்டுக்கலகம்” என்று கோயிலொழுகு குறிப்பிடுகிறது.
கிபி 1323ல் ஆனி மாதம் தனது 118வது வயதில் உலகாரியர் திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளினார். அவர்களுடைய சிஷ்யர்கள்
நம்பெருமாளின் திருமாலை, திருப்பரிவட்டம் கொண்டு அவருடைய சரம திருமேனியை அலங்கரித்து
மதுரை ஆனைமலை அருகிலுள்ள ஜ்யோதிஷ் குடியில் மலை அடிவாரத்தில் திருப்பள்ளிபடுத்தி திருவரசு
எழுப்பினார்கள்.
திருவரங்கன், ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து
தொடங்கி அழகர் கோவில், மதுரை, எட்டயபுரம், ஆழ்வார்
திருநகரி, நாகர்கோவில், திருவனந்தபுரம், கொல்லம், கோழிக்கோடு,
சத்தியமங்கலம் என
சென்று, பின்னர் இருபது ஆண்டுகள் கழித்துக்
திருப்பதிக்கு செல்கிறார். உளுக்கான் படை மெதுவாக வலுவிழக்கிறது. விஜயநகர
அரசாங்கம் பலம் பெற்று தென்னிந்தியாவை சுல்தான் ஆதிக்கத்திலிருந்து
காப்பாற்றுகிறது. திருவரங்கன், திருப்பதியில் முப்பது
ஆண்டுகள் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டு, பின்னர் ஸ்ரீரங்கம்
திரும்புகிறார். 50 ஆண்டுகள் திருவரங்கன் ஊரை
விட்டு சென்ற துயர காவியமே 'திருவரங்கன் உலா' #
Here is his thaniyan :
லோகச்சர்யாய குரவே கிருஷ்ண பாதஸ்ய சூனவே
சம்சார போகி சந்தஷ்ட ஜீவ ஜீவாதவே நம:
at Thiruvarangam
Sri Pillai
Ulagariyar sannathi at Melukote
Thirunarayanapuram.
Today (28.10.2017) is
Aippasiyil Thiruvonam ~ a great day commemorating the sarrumurai of Poigai Alwar
and Acharyar ‘Pillai Ulagariyar’ – whose story I
have tried to capsulate couple of times earlier. For us Acharyars
are most important – the Guru parampara emanated from the Holy feet of Sri
Periya Perumal, Periya Pirattiar, Senai Muthalvar, Nammazhwar, Naathamunigal,
Uyyakkondar, Manakkal Nambigal, Aalavanthar, Periya Nambi, Emperumaanar,
Koorathazhwan, Mudaliandan, Embaar, Battar, Nanjeeyar,
Nampillai, Vadakku Thiruveethipillai, Pillai Logachariyar, Thiruvoimozhipillai,
Maanavala Maamunigal.
Most of our preceptors
lived peacefully extolling Emperuman, they have handed over to us treasure
trove of bakthi literature – there was this tragic period when our Namperumal
[Thiruvarangar] was in exile ~ close to 6 decades - (1323 to 1371 AD) – and
great deal of credit goes to Acharyar Ulagariyar in protecting the Uthsava idol
and ensuring that posterity could worship NumPerumal happily.
In the year 1311 A.D and
again in 1323 A.D, Muslim forces led by Malik Kafur and Ulugh Khan attacked the
temple. In the first sack of Srirangam, all the golden gifts made to the temple
were carried away but fortunately it did not affect the religious life at
Srirangam. There was to be another pillage whence the garrisoned
Thiruvarangam fell in the hand of marauders. In the raid in 1331 AD,
Namperumal had to be moved to safety by a band of devotees headed by
Pillai Lokacharyar – and in this period of 60 years, Arangan visited Madurai,
Azhwar Thirunagari, Nagercoil, Thiruvananthapuram, Quilon, Kozhikode,
Sathyamangalam – and to Thirumala Tirupathi, first hidden in ravines of the
Hill and then in the Temple – returned to glory in 1371 to the delight of all.
In the year 1205 on
Thiruvonam in the month of Aippasi, was born Pillai Lokacharyar, (named after
Swami Nampillai) – to "Vadaku Thiruveedhi Pillai". He had
illustrious brother Azhagiya Manavaala Perumal Naayanar. The most learned
Acharyar Pillai Ulagariyar wrote 18 works that are known as "Ashtadasa
Rahasyangal", divided into three categories. The first category talks
about Rahasya Thrayam containing 8 works; Thathva thrayam comprising 5 and
another 5 that includes his magnum opus ‘ Srivacana booshanam’. Swami
Pillai lokacharyar delivered discourses to his sishyas in
"Kaatazhagiya Singar" mandapam in Srirangam. Another greatness
of Pillai Logachar is his documenting the granthams in simple tamil
[manipravalam] easily understood by all those interested in learning Srivainava
granthams.
In his Upadesa Rathna
Maalai, Swami Manavala Maamunigal extols the works of Pillai Ulagariyar and
states that only most learned can understand the majestic Sri Vachana
Bushanam, fewer still can practice.
When the gruesome
plundering occurred, Ulagariyar at his ripe old age took the vigraham of
Thiruvarangan, proceeded towards Madurai. Travelling in harsh path of
thorns in the forest, infested by thieves, he reached Madurai after many many
hardships. At the outskirts, he protected Perumal at
"Jyothishkudi" (near present day Aanaimalai) in a cave and
continued thiruvaradhanam & all other rituals. In
protecting Arangan first from moghuls and then from robbers, in his old age, he
fell ill and sadly passed away, but still ensured in organising youngsters to
continue his avowed path of protection. It is believed that he carried Thiruvarangan
in the dense forest and in trying to reach a ravine, fell, but ensured that
there was no harm to the divya vigraha. Injured in the process, he fell ill and
finally breathed his last, reaching the abode of Sriman Narayana.
Our Sampradhayam thrives
on the glorious literature handed over to us by our greatly learned Acaryas and
the extreme sacrifices of Sri Pillai Logachar and thousands of nameless
others. Today is the celebrated day of
birth of Sri Pillai Ulagariyar and here are some photos. Next time
you visit Srirangam, take some extra minutes to go inside this sannathi [just
before that of Sri Ramanujar] thinking of his glory and his sacrifice.
Adiyen Srinivasadhasan.
sarrumurai purappadu at Thiruvallikkeni divyadesam
