poignant history of Pillai LoGachariyar who gave his life protecting Arangan

Imp pre-script :  Today’s post is in two parts – first is about war, pillage, sufferings – the history and how or why such plunderers were glorified in Indian history ! Second about a great Acarya who saved the thirumeni of Thiruvarangan and ensured good continuance of our sampradhayam.

.

To the few who hail the British rule stating that they gave us education, Railways and the like  - please realise that they were mere looters just like Mughal invaders.  In 1930, a young American historian and philosopher, Will Durant, stepped onto the shores of India for the first time. He had embarked on a journey around the world to write what became the magnificent eleven-volume The Story of Civilization. But he was, in his own words, so ‘filled with astonishment and indignation’ at what he saw and read of Britain’s ‘conscious and deliberate bleeding of India’ that he set aside his research into the past to write a passionate denunciation of this ‘greatest crime in all history’. His short book, The Case for India, remains a classic, a profoundly empathetic work of compassion and outrage that tore apart the self-serving justifications of the British for their long and shameless record of rapacity in India. As Durant wrote: The British conquest of India was the invasion and destruction of a high civilization by a trading company [the British East India Company] utterly without scruple or principle, careless of art and greedy of gain, over-running with fire and sword a country temporarily disordered and helpless, bribing and murdering, annexing and stealing, and beginning that career of illegal and ‘legal’ plunder which has now [1930] gone on ruthlessly for one hundred and seventy-three years.

Invasions first by Mughals and then British East India Company – one thing in common was the looting of the wealth and suffering of people.  A war or a fight between people for that matter is never good  Armed conflict, civil war, clashes and violence; - the ill after-effects are – looting, pillage, suffering of people,  malnourished children, weapon wounded victims, displacement, disappearances, sexual violence and more – sometimes a culture, a civilisation gets wiped out and there is huge  psychological impact that conflict has on the people it touches.  

Malik Kafur (died 1316), also known as Taj al-Din Izz al-Dawla, was a  ruthless slave-general of the Delhi Sultanate ruler Alauddin Khalji. He was captured by Alauddin's general Nusrat Khan during the 1299 invasion of Gujarat, and rose to prominence in the 1300s. 

The drain of wealth out of India by the British is a well-known fact that has been meticulously recorded by historians and economists. However, the drain of wealth originally started with the Islamic invaders who carted off prodigious quantities of wealth to their Arab, Persian, Turkic and Central Asian homelands for a longer period than the British in India. Muslim invaders also caused immense damage to our culture; hearts filled with malice and hatred they tried to destroy every beautiful art and did immense harm to womenfolk.   India was the world’s leading economy from 1 CE to 1000 CE but in the second millennium it lost  after the Islamic invaders razed India’s universities, disrupted the economic systems and caused havoc in religious and social life.

Babur invaded India at the behest of Daulat Khan Lodi and won the kingdom of Delhi by defeating the forces of Ibrahim Khan Lodi at Panipat in 1526 AD. He laid the foundation of the Mughal Empire.  The Battle of Karnal (1739),  was a decisive victory for Nader Shah, the founder of the Afsharid dynasty of Iran, during his invasion of India. Nader's forces defeated the army of Muhammad Shah within three hours,  paving the way for the Iranian sack of Delhi.   Nader Shah, the Shah of Iran (1736–47) and the founder of the Afsharid dynasty, invaded Northern India, eventually attacking Delhi in March 1739. Nader Shah's victory against the weak and crumbling Mughal Empire in the far east meant that he could afford to turn back and resume war against Persia's archrival, the neighbouring Ottoman Empire, but also the further campaigns in the North Caucasus and Central Asia.

The Afsharid occupation led to price increases in the city. The city administrator attempted to fix prices at a lower level and Afsharid troops were sent to the market at Paharganj, Delhi to enforce them. However, the local merchants refused to accept the lower prices and this resulted in violence during which some Afsharid troops were assaulted and killed.  When a rumour spread that Nader had been assassinated by a female guard at the Red Fort, some Indians attacked and killed 3,000 Afsharid troops during the riots that broke out on the night of 21 March.  Nader, furious at the killings, retaliated by ordering his soldiers to carry out the notorious qatl-e-aam (qatl = killing, aam = common public, in open) of Delhi. On the morning of 22 March, the Shah sat at Sunehri Masjid of Roshan-ud-Daulah. He then, to the accompaniment of the rolling of drums and the blaring of trumpets, unsheathed his great battle sword in a grand flourish to the great and loud acclaim and wild cheers of the Afsharid troops present. This was the signal to start the onslaught and carnage.  The  unarmed and defenceless civilians in the city were slaughtered like lambs.  Areas of Delhi such as Chandni Chowk and Dariba Kalan, Fatehpuri, Faiz Bazar, Hauz Kazi, Johri Bazar and the Lahori, Ajmeri and Kabuli gates, all of which were densely populated by both Hindus and Muslims, were soon covered with corpses.   Finally, after many hours of desperate pleading by the Mughals for mercy, Nader Shah relented and signalled a halt to the bloodshed by sheathing his battle sword once again. It has been estimated that during the course of six hours of savage butchery  in one day, 22 March 1739, approximately 20,000 to 30,000 Indian men, women and children were slaughtered by the Afsharid troops.     

During 1310-1311, the Delhi Sultanate ruler Alauddin Khalji sent an army led by Malik Kafur to the southernmost kingdoms of India. After subjugating the Hoysalas, Malik Kafur invaded the Pandya kingdom (called Ma'bar in Muslim chronicles)  taking advantage of a war of succession between the Pandya brothers Vira and Sundara. During March–April 1311, he raided several places in the Pandya territory, including their capital Madurai. He was unable to make the Pandya king a tributary to the Delhi Sultanate, but obtained a huge plunder, including elephants, horses, gold and precious stones.

Depending on what we chose to read,  history teaches us various things.  Woraiyur, nearer Trichy was once the capital of Cholas – fact supported by archaeological and literary evidences.  The place was under the control of Cholas even during Kalabhra interregnum. In 1751-52 occurred the ‘siege of Trichnopoly’ by Chanda Sahib. There were some more battles too .. ..the islamic invasion was firmly entrenched in Northern India since the days of Mohammad of Ghori – and in the 13th century they travelled to southern peninsula too.  In history, some great revolutions occurred accidentally and perhaps the first invasion of Deccan too !  in Delhi, one of the slaves of Ghiyasuddin Balban raised himself to the throne and his generals ran South.   Ulugh Khan’s conquest set up a permanent sultanate at Madurai that held one of the cruelest regimes in Indian History and lasted for around forty years. There are Travel records made by a traveler named Ibn Batuta, who visited India and who also married one of the daughters of the Sultan himself but was horrified at the wanton cruelty and bloodshed. Even among themselves the various Sultans who rapidly succeeded each other for the throne were lusty for fellow blood as well – it was a regime of treachery.  Malik Kafur’s invasions of Malabar and South had the singular objective – ‘plunder’.   According to Amir Khusru ' the Malik represented that on the coast of Malabar were 500 elephants, larger than those which had been presented to the Sultan from warangal, and that  he combined the extirpation of the idolaters.

Moving away from the pillages, to us what is of significance is the glorious Temple at Srirangam and Sri Ranganathar.  The temple has great religious significance and has seen various  dynasties and some plundering too ! ~ it was the saddest of  days, when in 1323 it witnessed the massive invasion and innumerable killings of devout. Koyil Ozhugu, the  authentic records of events unravels the events  that unfolded at the time when thousands of Srivaishnavaites were massacred defending the holy place.  

Next time, you visit Srirangam – have some extra time – first have darshan of Azhwar, Acaryas, Sri Ranga Nachiyar, Sri Ranga Nathar, Chakkarathazhwar, Sri Ramanujar – and before that walk on the sands near the ‘1000 pillared mantap and the astonishing Vellai gopuram’ -  feel the sand and mother earth, touch the pillars there – if it is late evening, sit with eyes closed – if fortunate, you will visualize the history – when few hundreds travelled far long with Sri Nam Perumal, with the zeal of protecting HIM !!  

* * * * * * * * **  *  *  *  *  *  *  *  *  *  * * * *  

~ the poignant history of Sri Namperumal outside Thiruvarangam

and the efforts of our Acaryar Swami Pillai Logachar.  

மதுரையில் உள்ளது ஆனைமலை.   இம்மலையின் நீளம் சுமார் 4 கி.மீ, 400 மீட்டர் உயரம் கொண்டது. இம்மலையை சற்று தூரத்தில் இருந்து பார்த்தால் ஒரு யானை படுத்திருப்பது போல தோன்றுவதால் இம்மலை யானைமலை எனப் பெயர் பெற்றுள்ளது.  இவ்விடம்  நரசிங்கமங்கலம் என்றும் ஜ்யோதிஷ்குடி எனவும் அழைக்கப்படுகிறது.   இங்கேதான் நமது ஆச்சர்யச்ரேஷ்டரான 'லோகாச்சார்யரின் திருவரசு உள்ளது.  நம்பெருமாள் திருவரங்கத்தை விட்டு எழுந்தருள வேண்டிய துயரக்காலத்தில், தள்ளாத வயதில் ஒரு சிறு படையை உருவாக்கி பயணித்த நம் ஆசார்யன் இங்குள்ள காடுகளுக்கு வந்தபோது மிகவும் சிரமத்துக்கு உள்ளாகி இருக்கிறார்.  நம்பெருமானை சுமந்து வந்த ஸ்ரீபாதம்தாங்கிகள் பலநாட்களாக உண்ணாததால் பலம் குறைந்து இங்கே இளைப்பாறி - நோய்வாய்ப்பட்ட பிள்ளை உலகாரியரையும் மற்றும் சிலரையும் தவிர - குழு மேலே பயணிக்கிறது.  நோய்வாய்ப்பட்ட ஆசார்யர் அரங்கனை காக்கும் புனித பணியில் இங்கேயே திருநாடு எழுந்தருளுகிறார்.   

நம்பெருமாளை காப்பாற்ற பிள்ளை உலகாரியர்  தன் இன்னுயிர் ஈந்த அதே வேளையில் சுவாமி வேதாந்தாசார்யர், நமது மறை நூல்களை காப்பாற்றி மேல்கோட் நோக்கி பயணித்தார்.  இந்த காலகட்டத்திலே அவர் சாதித்தி அபிதீ ஸ்தவம் என்ற நூலில் இருந்து ஒரு ஸ்லோகம்.  

அபிதி இஹ யத் ஜுஷாம் யத் அவதீரிதா நாம் பயம்

பயம் அபய விதாயின ஜகத் யத் நிதேச ஸ்த்திதா

தத் ஏதத் அதி லங்கித த்ருஹிண சம்பு சக்ர ஆதிகம்

ரமா சகம் அதீமஹே கிம் அபி ரங்க தூர்யம் மஹ:  

இந்த உலகில் உள்ளவர்கள் எதை பற்றினால் பயம் நீங்குமோ - அது ஸ்ரீரங்க நாச்சியாருடன் சேர்ந்திருக்கும் ஸ்ரீரங்கநாதனின்  திருவடிகளே என அருள்கிறார்.     

Today 1^st Nov 2022  is ‘Thiruvonam in the month of Aippaisi’ – celebrating the birth of Sri Poigai Azhwar and Acarya Pillai Ulagariyar.  I am posting this lengthy article on Acarya – I am worthless ordinary moral with very little knowledge of our satsampradhayam.  Yet the life history of our Acaryar Logachar (more elaborately read and influenced by Thiruvarangan Ula) makes me piece together this article from various sources ..  it is a sad piece of history – in school books, we read of Islamic invasion and moghul kingdoms in Delhi and in the North without seriously realizing that they had its deep impact down South too, though there have not been battles of Panipat ! ~ miles away, following a coup that expelled a slave-turned begum and her son from the halls of royal power, Sultan Firoz Shah created Bahmani kingdom in Deccan – created by a rebellion against the Tughlakhs, this dynasty too survived centuries – the period around this time was dark hours as there were constant invasions, pillages, killings, rapes and anarchy on the other regions .. .. sad that our sampradhayam and Thiruvarangam too was deeply impacted.  Here is something on our glorious Acarya Pillai Logachar.  

Thiruvarangam is the greatest of Divyadesams and Sriranga Vimanam owes its origin to Brahma, the creator, the first to get it and worshipped it for long in Satyaloka.  The Vimana was later obtained By Ikshvaku and later descended to mother earth, enabling all of us to have darshan at the Holy Sri Rangam divyadesam.  It is Emperuman, Sri Ranganathan, (Periya Perumal) who protects us – in His divine drama, there was a period of melancholy when thousands died in trying to protect Him from the marauding army of Malik Kafur  and his agent Ulugh Khan.   

இன்று   1.11.2022  ஒரு சீரிய நாள் ! -  ஐப்பசியில் திருவோணம்  – திருவல்லிக்கேணியில் ஒரு அதி அற்புத புறப்பாடு நடைபெறும்.   அழகு மிளிரும் ஸ்ரீ பார்த்தசாரதி முன்பே திவ்யப்ரபந்த கோஷ்டி ~ அதனினும் முன்பு இரண்டு ஆச்சார்யர்கள் (சுவாமி மணவாள மாமுனிகள் (விடையாற்றி); ஸ்ரீ பிள்ளை உலகாரியர்) மற்றும்  திரு பொய்கை ஆழ்வார் திருவவதார தினம்.   ஸ்ரீவைணவ திவ்யதேசத்தில் வாழ்வதில் முக்கிய பலன் ஒன்று ~ எம்பெருமானை திருவீதி புறப்பாடுகளிலே சேவிக்கும் ஆனந்தம்.  ஆனால் சுமார் 700 ஆண்டுகள் முன்பு நடந்த திருகாவேரியை தாண்டிச்சென்ற அப்புறப்பாட்டை  நினைக்க கண்ணீர் மல்கும்.   

                          Just before the Emperumanar Udayavar Sannathi (Thaanana thirumeni – Sri Ramanujar Himself) – is the sannathi of  ‘Ulagariyar’.     I have read in my young days ‘Thiruvarangam Ula’ written by Sri Venugopalan (Pushpa Thangathurai)  and have heard this story many times from my mother too ~ and after knowing something on this, one tends to naturally go rushing to this sannathi, worship the acaryar – stand for a few minutes – turn back to see none is observing trying to hide the melancholic memories thinking of this great scholar who sacrificed at such an old age, protecting NamPerumal Himself ~ would one ever need a human to save God – that is one of His wishes and His  way of enacting plays testing us over the times.  

Our Acaryar  hailed as ‘Pillai Lokacharyar’  ~ his father Vadakku Thiruveethipillai of his great affection for acharyar Nampillai, named his first son  thus.  Pillai Ulagariyar was born in Thiruvarangam in 1205.  He and his younger brother Azhagiya Manavala perumal nayanar grew up in the holy land of srirangam that lies between Thirukaveri and kollidam.   They learnt our sampradhAyam under the lotus feet of their father.  Before writing further – Srivaishnavam owes scholastic study to him through his magnum opus – Sri Vachana bushanam ~ a very small sample to know :  

வேதார்த்தம் அறுதி இடுவது ஸ்ம்ருதி   இதிஹாச புராணங்களாலே.  

Vedas are divided into Poorva bhagam and Uttara bhagam. The former, also known as the karma bhagam is the samhita portion and the latter also referred as Vedantam or Jnyana bhagam is the portion of Upanishads. The Vedantam explains in detail, about the form, nature, qualities and the riches [vibhuthis] of Paramatma. To those who wish to learn, there could be a Q on which is to be relied upon – to which Acaryar ordains thus.  i.e., one can place reliance only upon Vedas / dharma sastras of great sages Manu, Parasara and others, and the Holy ithihasa puranas of Sri Ramayana and Sri Mahabaratham.  Sri Vachana Bhooshanam, the divine grantha authored by Sri Pillai lokacharyar has its first four sutras as the introduction which concludes by stating that among the Itihasas and Puranas, the instruments in deciding the true meanings of Vedanta, the Itihasas have more validity.  Our Acharyar Sri Manavala mamunigal was so deeply moved by its rich contents.  

I am none to write about our sampradhayam – but more on what is read, a poignant piece of history of the travails at Thiruvarangam.   History is replete with melancholy ~ nothing can be more heart-rending than the real story of Thiruvaranga Chelvanar and the devotees of Bhooloka Vaikundam running places to save the idol from Islamic invasion of 14^th century.  Thiruvarangan Ula ’ of Sri Venugopalan is a classic – when the invaders threaten to take over the beautiful holy island of Srirangam – the residents rise up to fight – they were not born fighters, neither had the physique, yet they possessed that indomitable will to do everything for Thiruvarangar. The book chronicles the preparations, fight with Sultan’s maurading army sacrificing valuable lives, devadasis doing kainkaryam at Temple killing themselves ~ finally a small group of people deciding that Srirangam is no longer a safe place [not for themselves] but for the Perumal – protecting the moolavar by building wall and running away with the Num Perumal, Uthsava idol.    

சிறுவயதில் படிக்கும்போதே நெகிழ்வித்த காவியம் ஸ்ரீவேணுகோபாலனின்  *திருவரங்கன் உலா * - உண்மை சம்பவத்தை உள்வாங்கி எழுதப்பட்டது.  கோயில் ஒழுகே தமக்கு அந்த பாதிப்பையும் கதைக்களத்தையும் தந்ததாக ஆசிரியர் குறிப்பிட்டு இருந்தார்.  பதினான்காம் நூற்றாண்டில் (1323 AD)  டில்லி சுல்தான் உலூக்கான் (இன்னொரு பெயர் முகமது பின் துக்ளக்) ஒரு பெரிய படையை திரட்டிக்கொண்டு தென்னிந்தியாவை தாக்குகிறான்.  -பன்னீராயிரவர் இன்னுயிர் ஈந்த, தள்ளாத வயதில் இன்னல்களை சந்தித்த ஆசார்யரின் தியாக  வரலாற்றை தெரிந்து கொண்ட பின்னர் -  ஓவ்வொரு முறை திருவரங்கம் செல்ல வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம் வெள்ளை கோபுரம் (ஒரு தேவதாசியின்  தியாக சரிதம்), ஆயிரங்கால் மண்டபம் மணல்வெளி தாண்டி, ஸ்ரீ ராமானுஜர் சந்நிதி முன்பு அமைந்துள்ள சந்நிதியில் உலகாரியரை தரிசிக்கும் போது பக்தி உணர்வுடன் சற்று கண்ணீரும் தளும்புவது இயல்பே.   

இரா வேளையில் கிளர்ந்த அந்த அனுபவத்தில் முன்னணியில் இருந்தவர் ஒரு முதுமை தழுவிய இளைஞர் - பிள்ளை உலகாசிரியர்.  அணிமணிகள் இல்லாமல் அடர்த்தியான மாலைகள் புனையாமல் அரங்கன் புறப்பாடு கண்டு அருளியது மற்றுமொரு சோகம்.  திருவரங்க மாநகரமே உணர்ச்சிகள் கொப்பளிக்க அமைதியாய் அரங்கனோடு நடந்து சென்றனர். திருக்காவேரியில் கொண்டைக்கோல்கள்  (நதியின் ஆழம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டி அமைக்கப்பட்டவை) கூட வருத்தத்திலே மூழ்கி இருந்தன போலும். 

 இப்படியாக கஷ்டப்பட்டு சென்ற அரங்கனது ஊர்வலம் தொண்டைமான் காட்டுப்பகுதியில் கள்வர்களையும் சந்திக்க நேர்ந்தது.  .. .. .. அரங்கன் 50 ஆண்டுகள் இப்படி உலா சென்று திரும்பி வந்தது சோக வரலாறு - இடையிலே ஜ்யோதிழ்குடி எனும் ஊரிலே அரங்கனுக்காகவே வாழ்ந்த 'ஸ்ரீவசன பூஷண செல்வன் - சுவாமி பிள்ளை உலகாரியார் திருநாடு அலங்கரித்தது ஒரு கண்ணீர் காதை.  

இவர் நமக்கு 18 கிரந்தங்களை அருளினார்.  இவை   "அஷ்டாதஸ ரஹஸ்யங்கள்" என்ற புகழுடன் விளங்குகின்றன. மற்ற நூல்களில் இல்லாத பல உயர்ந்த ரஹஸ்ய பொருள்களைத் தெரிவிப்பதை, பெரிய பெருமாளுடைய (திருவரங்கம் மூல மூர்த்தி)  ஆணையால் தோன்றியதாய், பெரிய பெருமாளால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதான ""ஸ்ரீ வசன பூஷணம்"  என்ற ஒப்பற்ற நூலுக்கு  இரண்டு பூர்வாசார்யர்களின் விளக்க உரைகள்  தோன்றியுள்ளன. அதிலும்,  நம் ஆசார்யர் மணவாள மாமுனிகள் அருளிய வியாக்யானம் மிகவும் ஆச்சர்யமான - அரும் பதவுரைகளோடு பொலிகின்றது.  

ஸ்ரீரங்கத்தில் பிள்ளைலோகாசார்யர் தம் சிஷ்யர்களுக்கு உபதேசங்கள் செய்து வந்த காலத்தில் டில்லியை ஆட்சி செய்த முகம்மதிய மன்னன் கியாசுதீன் துக்ளக் தன் மகன் உலூக்கானை இளவரசனாக முடிசூட்டினான். (இவனே பின்னாளில் முகமதுபின் துக்ளக் என்று பெயர் சூட்டிக்கொண்டான்). கிபி 1321ல் தென் இந்தியாவின் மீது படையெடுக்க விரும்பினான். அவனுடைய முக்கிய குறிக்கோள் தங்க வைரங்களின் கருவூலமாக திகழும் கோயில்களைக் கொள்ளையடிக்க வேண்டும் என்பதே. கிபி1323 ஆம் ஆண்டு ஆனி மாதம் 22ஆம் தேதி டில்லியிலிருந்து பல போர்வீரர்களுடனும், 60,000 குதிரைப்படையுடன் புறப்பட்டான்.  

தொண்டை மண்டலத்தை சேதப்படுத்திய உலூக்கான் திருச்சியை நோக்கி விரைந்தான். இவனது வெறிகொண்ட படை வீரர்கள் கடந்து வந்த பாதைதோறும் சிவ, விஷ்ணு ஆலயங்கள், குளங்கள், ஏரிகள் ஆகியவற்றை பாழ்படுத்தினார்கள், அந்தணர்கள் துன்புறுத்தப்பட்டார்கள், பெண்கள் கற்பை இழந்தார்கள், கோயில் விக்ரஹங்களை உடைத்து நொறுக்கினார்கள். நீர் நிலைகளை பாழ்படுத்துவதன் மூலம் நீர் ஆதாரமின்றி கொடிய பஞ்சம் தலையெடுக்கும், அதனால் மக்கள் மடிந்துப்போவார்கள் என்பது முகம்மதியர்களின் போர்முறைகளில் ஒன்றாகும். சமயபுரம் என்று அழைக்கப்படும் கண்ணனூரில் கடுமையான போர் நிகழ்ந்தது.  

படையெடுப்பு என்பது ஒரு துயரவியல் நிகழ்வு.  அமைதியாய் வேதவாய் மொழி அந்தணர்களை வாழ்ந்தவர்களுக்கு என்றும் மறக்க இயலாத துயரம்.  ஆக்கிரமிக்கும் படை -  ஸ்ரீரங்கத்துக் கோவிலின் சொத்துக்களையும், செல்வங்களையும் கவர்ந்து,  திருவரங்கவாழ் மக்களுக்கு சொல்லொணாத்துயர் தருகிறது. அரங்கன் தங்கள்  குலதனம் என்று எப்போதும் வாழும்   ஸ்ரீரங்கம்வாசிகள், கோவிலில் அரங்கனிடத்திலே தங்களை அர்ப்பணித்து கைங்கர்யம் செய்த தேவதாசிகள், செந்தமிழும் வேதமும் சிறப்புற அறிந்த கைங்கர்யபரர்கள், அச்சமயத்தில் வாழ்ந்திருந்த  வேதாந்தாச்சார் மற்றும் பிள்ளை லோகாச்சாரியார் போன்றோர் பலர் சேர்ந்து அரங்கனை காப்பாற்ற பாடுபடுகின்றனர்.   உற்சவரின் அதி சௌந்தர்யமான திருமேனியை எடுத்துக் கொண்டு, பிள்ளை லோகாச்சாரியார்  சில வீரர்களுடன்,  சுல்தான் வீரர்கள் கண்களில் படாமல் ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து தப்பிக்கிறார்.  

திருக்கோபுரத்துநாயனாரும், பிள்ளைலோகாசாரியாரியரும் அவருடை அந்தரங்க சிஷ்யர்கள் அழகியமணவாளனுக்குத் தீங்கு நேராதபடி அவர்கள் வகுத்த திட்டத்தின்படி பெருமாளையும், நாச்சிமார்களையும் மூடுபல்லக்கில் எழுந்தருளிப்பண்ணிக்கொண்டு யாரும் அறியாத வண்ணம் கொடிய மிருகங்கள், காடுகள் என்று பாராமல் விரைந்தார்கள். காட்டுவழியில் செல்லும் போது திருடர்கள் தாக்கிப் பெருமாளுடன் வந்த நகைகள், பாத்திரங்களை அபகரித்து சென்றனர். பிள்ளைலோகாசாரியாரும் தம்மிடமிருந்தவற்றையும் திருடர்களிடம் கொடுத்து அவர்களுக்கு உபதேசங்களையும் வழங்கினார். அவர்கள் திருந்தி அபகரித்த செல்வத்தைத் திருப்பித்தந்த போதும் பெற்றுக்கொள்ளாமல், அழகிய மணவாளனை விட்டுவைத்தார்களே என்று உகந்து திருமாலிருஞ்சோலையை நோக்கி விரைந்தார்கள். இவை எல்லாம் நடந்த கொடிய காலத்தில் உலகாரியருக்கு  தள்ளாடும் பருவம் - நூற்றை தாண்டி நாம் நடக்கக் கூட சிந்திக்கும் பிராயம்.   

தன் தள்ளாத வயதில், அரங்கன் மீது கொண்ட பிரேமையாலே பல நாட்ககளுகளுக்கு பின் திருமோகூருக்கு அருகில் ஆனைமலை அடிவாரத்தில் ஜ்யோதிஷ்குடி என்ற கிராமத்தை  சென்றடைந்தார்கள்.  வெறி பிடித்த அரக்க மனம் கொண்ட கொள்ளையர்கள் கூட்டம்  ஸ்ரீரங்கத்த்தில் 12,000 ஸ்ரீவைஷ்ணவர்ககலை கொன்றதாக கோயில் ஒழுகு உரைக்கிறது.  இதைப் “பன்னீராயிரம் முடி திருத்திய பன்றியாழ்வான் மேட்டுக்கலகம்” என்று கோயிலொழுகு குறிப்பிடுகிறது.  

கிபி 1323ல் ஆனி மாதம் தனது 118வது வயதில் உலகாரியர்  திருநாட்டுக்கு எழுந்தருளினார். அவர்களுடைய சிஷ்யர்கள் நம்பெருமாளின் திருமாலை, திருப்பரிவட்டம் கொண்டு அவருடைய சரம திருமேனியை அலங்கரித்து மதுரை ஆனைமலை அருகிலுள்ள ஜ்யோதிஷ்குடியில் மலை அடிவாரத்தில் திருப்பள்ளிபடுத்தி திருவரசு எழுப்பினார்கள்.  

திருவரங்கன், ஸ்ரீரங்கத்திலிருந்து தொடங்கி அழகர் கோவில், மதுரை, எட்டயபுரம், ஆழ்வார் திருநகரி, நாகர்கோவில், திருவனந்தபுரம், கொல்லம், கோழிக்கோடு, சத்தியமங்கலம்  என சென்று, பின்னர் இருபது ஆண்டுகள் கழித்துக்  திருப்பதிக்கு செல்கிறார்.  உளுக்கான் படை மெதுவாக வலுவிழக்கிறது. விஜயநகர அரசாங்கம் பலம் பெற்று தென்னிந்தியாவை சுல்தான் ஆதிக்கத்திலிருந்து காப்பாற்றுகிறது. திருவரங்கன், திருப்பதியில் முப்பது ஆண்டுகள் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டு, பின்னர் ஸ்ரீரங்கம் திரும்புகிறார்.  50 ஆண்டுகள் திருவரங்கன் ஊரை விட்டு சென்ற துயர காவியமே '# திருவரங்கன் உலா' 

Here is his thaniyan :

"லோகாசார்யாய குரவே க்ருஷ்ணபாதஸ்ய சூநவே |

சம்சாரபோகி ஸந்தஷ்ட ஜீவஜீவாதயே நம:||"

  

Today (4.11.2019) is Aippasiyil Thiruvonam ~ a great day  commemorating the sarrumurai of Poigai Alwar and Acharyar ‘Pillai Ulagariyar’ – whose story I have tried to capsulate couple of times earlier.   For us Acharyars are most important – the Guru parampara emanated from the Holy feet of Sri Periya Perumal, Periya Pirattiar, Senai Muthalvar, Nammazhwar, Naathamunigal, Uyyakkondar, Manakkal Nambigal, Aalavanthar, Periya Nambi, Emperumaanar, Koorathazhwan, Mudaliandan, Embaar, Battar, Nanjeeyar, Nampillai,  Vadakku Thiruveethipillai, Pillai Logachariyar, Thiruvoimozhipillai, Swami Maanavala Maamunigal.  

Ulagariyan purappadu at Thiruvallikkeni

Pillai Logachar sannithi at Melukote Thirunarayanapuram

Acaryan Logachariyar at Thiruvarangam

Most of our preceptors lived peacefully extolling Emperuman, they have handed over to us treasure trove of bakthi literature – there was this tragic period when our Namperumal [Thiruvarangar] was in exile ~ close to 6 decades - (1323 to 1371 AD) – and great deal of credit goes to Acharyar Ulagariyar in protecting the Uthsava idol and ensuring that posterity could worship NumPerumal happily.   

Our Sampradhayam thrives on the glorious literature handed over to us by our greatly learned Acaryas and the extreme sacrifices of Sri Pillai Logachar and thousands of nameless others.  Today is the celebrated day of birth of Sri Pillai Ulagariyar  and here are some photos.  Next time you visit Srirangam, take some extra minutes to go inside this sannathi [just before that of Sri Ramanujar] thinking of his glory and his sacrifice.

Last year and the year before, there was no purappadu due to Covid.  North East monsoon now active brought lot of rains today and .. .. there could be no sarrumurai purappadu of Poigaippiran and Pillai Ulagariyar.  Repeating some of the photos of yesteryears.   

Azhwar Emperumanar Jeeyar Thiruvadigale saranam

 

adiyen Srinivasa dhasan
Mamandur Veeravalli Srinivasan Sampathkumar
1^st Nov. 2022