Madrasapatnam history ... and Thiru Mylai Madhava Perumal Thiruther

Mylapore has been a shoppers’ paradise ~  the  historical place has two MRTS railway stations : Thirumayilai and Sri Mundakakanni amman temple.  In between runs Kutchery road, linking Beach Road with Luz Junction and you would have travelled many a times on this – do you know that one of the bylanes leads to a famous landmark   at Arundale Street  – Sri Peyalwar avatharasthalam.  One would be surprised to find so many temples in small lanes and bylanes of Thirumayilapuri.  As one crosses, the Hamilton Bridge, is the famous  ‘Sri Mylai Madhava Perumal Thirukovil’   and behind this is ‘ Mundagakanni Amman temple’.  At Madhava Perumal temple, the Presiding deity is in a sitting posture hailed as Sri Madhavar and His consort is Amirthavalli.  The Uthsavar idol is extremely beautiful.  

Today’s post is about  Sri Mylai Madhava Perumal  Thiruther.  Thiruther is extremely captivating.  On screen too, we have seen many – one got enamoured by the scene of Arjuna wading through the forces in Mahabaratha  - those chariots were quite attractive.  Ratha is not only fleet-footed mode during war, it symbolizes energy and zeal to move forward.  It was on the chariot steered by Lord Krishna, Geethopadesam occurred to Arjuna, the mighty warrior.  

இதிஹாச புருஷர் ராமனின் தந்தை பத்துத்திசைகளிலும் தேர்களைச் செலுத்தும் வல்லமை பெற்றிருந்தவர் எனவே அவர் தசரதர் என்று அழைக்கப்பட்டார்.  மஹாபாரதப்போரில் பெரிய வீரர்கள் தேர் மேல் ஏறி யுத்தம் செய்தனர்.  பகவத் கீதை அருளிய கிருஷ்ண பரமாத்மா அர்ஜுனனுக்கு தேரோட்டி. சல்லியன் கர்ணனுக்கு தேரோட்டி. திருதராஷ்டிரனுக்கு தோரோட்டியாக இருந்த சஞ்சயன் போரில் நேரடி பங்கு ஏற்க இயலாமல், நடந்தவை அனைத்தையும் மன்னனுக்கு உரைக்கிறான்.  ஒரு அக்குரோணி படை என்பது, காலாட் படை வீரர்கள் 1,09,350, குதிரைகள் 65,610, தேர்கள் 21,870, யாணைகள் 21,870 ஆக மொத்தம் 2,18,700 எண்ணிக்கை கொண்டது. இது போன்று கௌரவர்அணியில் 11 அக்ரோணி படைகளும், பாண்டவர் அணியில் 7 அக்ரோணி படைகளும் இருந்தனவாம் 

ஸ்ரீவைஷ்ணவ ஆலயங்களில் திருத்தேர் புறப்பாடு முக்கியமானது.  பல நூறு பேர்கள் கலந்து கொள்ளும் ஒரு அற்புத நிகழ்ச்சி.  திருத்தேறில் பற்பல சிற்பங்கள் இருக்கும்.  பூதங்கள், யாளி, சிம்ஹம், பாய்ந்து இழுக்கும் குதிரைகள், தேர்ப்பாகன் போன்ற பொம்மைகளும் தோரணங்களாக வண்ண திரைசீலைகளும் இருக்கும்.  

 

சக்ரவர்த்தி  திருமகனாம் இராமபிரான் ~ மாதலி தேர்முன்பு கோல்கொள்ள மாயன் இராவணன் மேல் சரமாரி தாய்தலையற்றற்று வீழத் தொடுத்த தலைவன் அன்றோ  !   

உத்சவங்களில் திருத்தேர் கம்பீரமானது.  அழகான திருத்தேர் பெரிய கயிறுகளால் இழுக்கப்படும். அவற்றை "வடம்" என்று கூறுவர். இவ்வடத்தைப் பற்றி இழுத்துச் செல்வதை "வடம் பிடித்தல்" என்பர். கோவிலைச் சுற்றி தேர் செல்லக்கூடிய அளவு அகலமான வீதி அமைந்த இடங்கள் ரத வீதிகள் என்று அழைக்கப்படும். திருத்தேர் உருண்டோடி வரும் வீதிகள் எங்கும் மக்கள்  வீட்டு வாசலில் வண்ணக் கோலம் போட்டு, வழிபாட்டுப் பொருட்களுடன் வாசலில் நின்று கொண்டு வணங்குவர்.    

எம்பெருமானுடைய பல்லாயிர திருநாமங்களை கூவி 'கோவிந்தா!, மாதவா!, கேசவா!, நாராயணா!, கண்ணா!, மதுசூதனா, ஹ்ரிஷீகேசா' எனப்பாடி ஆனந்தித்து அவனை அவனுறையும் பல்வேறு கோவில்களில் சென்று சேவித்து, அவனது உத்சவங்களில் வாகன சேவைகளில் கண்டு இன்புறுகிறோம். இதோ இங்கே திருமயிலை மாதவப்பெருமாள் திருத்தேர் வைபவம் 2017.  

During our school days, our history books were devoted almost entirely to British history of colonization and some Mughal history.  We have read about various Governor Generals and their clemency.  Little was on record about Sir Edward Winter who reportedly held the government from 1661 to 1665 by right, and from 1665 to 1668 by usurpation. A man relevant in the history of British India, Madras and  Fort St. George  

In 1639, a small piece of land was ceded and thus established in Madrasapatnam, the reign of His Majesty Charles 1, just before the breaking out of great civil war.  Charles I (1600 – 1649) was King of England, Scotland, and Ireland from 27 March 1625 until his execution in 1649. The first settlement was dwarfed by the magnificent empires of Cholas and Pandyas who had their capitals in Conjeevaram and Madura.  The cities had been associated with Hindu culture, magnificent pagodas where sculptures and architecture alike exhibit the struggle of the religion.   In 1652 the garrison in Madras  only consisted of twenty-six soldiers. In 1653 the Agency was raised to the rank of a Presidency, and henceforth maintained a supremacy over the Factories on the Coast of Coromandel and in Bengal.  The appointmet of Sir Edward Winter marked a new period in Madras. Hitherto the factors had been plain business men, trying to keep on good terms with every one, and especially with the Native Powers. Their principal vice appears to have been a strong tendency to trade on their own account, rather than on account of the Company. This itching for private trade Sir Edward Winter was especially called upon to put down by all the means in his power.   

The son of William Winter and great-grandson of Admiral Sir William Winter,  came to India about 1630, probably under the charge of an elder brother, Thomas, who was chief of the Masulipatnam factory in 1647. In 1655 Edward Winter was appointed to the same post, but three years later he was dismissed, whereupon he returned to England, reaching London in the summer of 1660. He had amassed a considerable fortune, and, as he brought home his wife and family, he probably had no intention of going again to the east. The East India Company, however, in reorganising their affairs upon the grant of their new charter (1661), needed the services of an energetic man versed in the affairs of the Coromandel Coast, and were willing to forget their former grievances against his private trading. Accordingly, by a commission in 1661  Winter was appointed the eighth agent at Fort St. George on an agreement to serve for three years from the date of his arrival.  During his tenure, he obtained permanent agreement regarding the English rights over Madras. However, soon he aroused the ire of the local factors by allegedly adopting a threatening attitude against the Sultan of Golconda in response to the extravagant duties imposed by the former.   By 1664, the charges against Winter were mounting. He was accused of siphoning of 30,000 pagodas in cash, taking several relatives into company service, threatening to hang the dubash Thimmanna.   

Though not the earliest British settlement in the Indian Peninsula, Madras possessed a peculiar interest as constituting, with the exception of the insignificant site at Armagon, the first territorial acquisition by the English in Hindustan. It enjoyed  the distinction  of being the oldest of the three presidential cities, and for a considerable period it was the only fortified stronghold belonging to the East India Company.    

Much earlier to these occurrences – the places of Thiruvallikkeni and Thirumylai thrived.   It is a place that predates British rule by several centuries; it was occupied by the Portuguese in 1523, which  lasted until 1749, later falling  into the hands of the British East India Company.   It is “Mylapore” [Thiru Mayilai],  a cultural hub; one of the oldest residential parts of the city, also known as VEdapuri and Mayurapuri.  

In the  annual brahmothsavam at Mylai Madhava Perumal Temple     27.04.2017, was  day 7  Thiruther. ……  one could imagine smaller cars struggling in the bylanes here…. Yet the majestic thiruther   grandly wound its way in the streets.  Here are some photos taken  at Thirumayilai during the purappadu.

 

adiyen Srinivasadhasan
Mamandur Veeravalli Srinivasan Sampathukmar
22.10.2020 
Biblio : Madras in the olden time – History of the Presidency 1639-1702 by J Talboys Wheeler.